برنامه جنگل نوردی کلاردشت ( کردی چال) به چالوس(طلاجو)
سرپرست برنامه : حسام البرزی
راهنما :حسین ابراهیمی
تهیه کننده گزارش : علی حاجیلو
تاریخ اجرا : 93/8/22
مسیر دسترسی به منطقه صعود : کرج - جاده چالوس - مرزن آباد - جاده کلاردشت - روستای کردی چال
پوشش گیاهی منطقه : درختان راش ، ممرز ، بلوط ، توسکا ، سپیدار ، افرا ، زبان گنجشک ، ازگیل ، زرشک ، تمشک ، گل‌های وحشی و زالزالک
پوشش جانوری : خرس ، گراز ، بزکوهی ، خرگوش ، گوزن ، پلنگ ، قرقاول ، کبک ، زاغ ، بلدرچین
وضعیت آنتن دهی موبایل : آنتن دهی موبایل از ابتدای مسیر پاکوب تا حدودا یک کیلومتر بعد و حدودا یک کیلومتر مانده به مقصد وجود دارد و در سایر مناطق فاقد آنتن دهی است.
وضعیت آب در منطقه : در طول مسیر علاوه بر آب رودخانه برای شستشو ، چند نهر و جویبار آب روی دامنه ها و منتهی به رودخانه و یک چشمه به نام چشمه لژنی(به معنای سرسبز در گویش مازندرانی) برای تامین آب آشامیدنی وجود دارد. البته پس از رسیدن به دامنه صعود دیگر دسترسی به آب وجود ندارد و آب رودخانه هم صرفا برای شستشو و تهیه چای مناسب است.
برنامه در مورخ 93/8/22 با تعداد 13 نفر مشتمل بر 3 نفر از اعضاء گروه شقایق و 10 نفر به عنوان مهمان اجرا گردید.
اسامی همنوردان:
اعضاء شقایق : آقایان حسام البرزی ، پژمان امیری و علی حاجیلو .
اعضاء میهمان : آقایان حسین ابراهیمی، اشکان سیرایی ، ایوب قاسمی ، مجید کامیابی ، هادی رهبری ، وحید رهبری ، مجید قاسمی ، امیر احمدی و خانمها مهرآوا فرخزاده و مرضیه میرآقایی.
راس ساعت 5:40 صبح روز جمعه با مینی بوس راننده دوست داشتنی آقا داود از میدان کرج به سمت جاده چالوس و کلاردشت حرکت کردیم. قبل از تونل کندوان برای صرف صبحانه توقف کردیم و 45 دقیقه مشغول صرف صبحانه شدیم. ساعت 10 به مرزن آباد رسیدیم. در اینجا همنورد عزیزمان جناب آقای ابراهیمی به عنوان راهنما به ما اضافه شدند و به سمت کلاردشت حرکت کردیم. پس از طی مسافتی حدود 10 کیلومتر و با عبور از روستاهای پردنگون ، گل کاه ، گویتر ، بنفشه ده، کل نو در مسیر در 5 کیلومتری حسن کیف روستای کردی چال در سمت راست جاده قرار دارد . وارد جاده شدیم و پس از گذر از داخل روستا به ابتدای مسیر پاکوب رسیدیم . البته همانطور که در تصاویر گوگل ارث (پیوست گزارش) مشاهده می شود ما چند بار از مسیر اشتباهی رفتیم و به مسیر قبلی برگشتیم . البته مسیر دقیق دسترسی به ابتدای مسیر پاکوب در تصاویر مشخص شده است.
کمی بالاتر از نقطه شروع اصلی وارد یک پاکوب شدیم که کمی مسیر سخت بود که نهایتا به مسیر اصلی رسیدیم. مسیر پاکوب اصلی در حقیقت جاده خاکی پهنی است که کمی بالاتر از معدن شن و ماسه است. البته این مسیر که توام با قدم برداشتن در شیبهای تند و گاها لغزنده بود باعث شد برنامه با کمی هیجان نشاط آور شروع شود . ساعت شروع حرکت 11:20 دقیقه بود. ما قدم در دره ای گذاشتیم که به نام تاریک دره معروف است. قلل زیبای پر برف علم کوه در پشت سر مشایعتمان می کردند . زیبایی پائیزی جنگل از همان ابتدا رخ می نمود. دست نقاش طبیعت به طرز باور ناپذیری رنگها را درهم تنیده بود که ناخودآگاه هر چه قدر هم سخت بودی بر سر ذوق می آوردت. دالانها و تونلهایی که سقف و دیوارش درخت و کفپوشش انبوه برگهای رنگارنگ بود. پس از گذر از میان انبوه درختان و طی زمان یک ساعت و نیم وارد دشت رو بازی شدیم. گویی وارد میدان بازی شده ایم و درختان تزئین شده در اطرافش ما را به نظاره نشسته اند. جای خوبی برای کمپینگ و شب مانی است . اگر چه دسترسی به آب ندارد. در غرب این نقطه بر روی ارتفاعات مشرف به دره اصلی ، روستای پیمبور کاملا قابل رویت است.
پس از طی مسافتی به سنگهای بزرگی می رسیم که کاملا مشخص است که در اثر تحولات زمین شناختی از ارتفاعات به پائین افتاده اند و در طول زمان میزبان رویش خزه ها و گیاهان بر روی خود شده اند. یکی از مظاهر زیبای جنگل ، آشتی غریب سنگها با گیاهان است. درختانی که ریشه های بیرون زده شان با سنگهای بزرگ مانوس شده بودند. کمی پائین تر از مسیر ما ، در سمت چپ و درجهت غربی در دره اصلی (جنوبی - شمالی) ، رودخانه سرد ابرود قرار دارد که در بیشتر طول مسیر ما را همراهی می کند . کمی جلوتر وارد دره ای( غربی - شرقی) می شویم که درون آن نهر پرآبی است که به رودخانه سردآبرود سر ریز می شود . دره را به صورت نعلی گذر می کنیم و کم کم به سمت پائین حرکت کرده و به کف دره اصلی در جوار رودخانه سردآبرود می رسیم. پل چوبی ما را از روی رودخانه عبور می دهد و به آن سوی رودخانه پا می گذاریم . از این نقطه به بعد رودخانه در سمت راست و شرق ما را همراهی می کند و بخش قابل توجهی از مسیر قبل از رسیدن به تنها شیب صعود بلند در کنار رودخانه ادامه پیدا می کند.
ساعت 14:30در کنار پل چوبی به قصد صرف ناهار یک ساعتی نشستیم و با توان بیشتر و سرعتی قابل توجه ادامه مسیر دادیم تا قبل از تاریکی در جای مناسبی کمپ شب مانی را برقرار کنیم. حرکت در تاریکی در جنگل می تواند موجب بروز مشکلات زیادی شود. در طول مسیر تعدای نهر و جویبار ( غربی – شرقی) منتهی به دره اصلی وجود دارد که برای تامین آب خوراکی گزینه های بهتری از آب روخانه هستند. به یک پل چوبی دیگر می رسیم که درسمت راست و شرق ما بر روی رودخانه قراردارد . البته ما از روی آن عبور نمی کنیم و به مسیر خود ادامه می دهیم . در طول مسیر درختان بیشماری به صورت طبیعی بر روی رودخانه افتاده اند. کمی جلوتر به پل جوبی برخورد می کنیم که برای ترمیم مسیر ریزش یافته توسط محلی ها روی دامنه درست شده است.
مناطق باز و مناسبی هم برای کمپ و شب مانی وجود دارد که در تصاویر گوگل ارث (پیوست) مشخص شده است.یکی دیگر از نشانه های مسیر ، درختی است که بر روی مسیر پاکوب افتاده است و باید اززیر آن گذر کرد. ساعت 17 به منطقه نسبتا مسطح و بازی رسیدیم که به تشخیص سرپرست برای شب مانی انتخاب شد. چادرها را در کنار هم برقرار کردیم و وسایلمان را در چادرها قرار دادیم . به همت اکثر دوستان ، در محل مناسبی آتش خوبی هم برای شب مانی در کنار هم تهیه شد. تهیه چای در کتری آتشی آقای ابراهیمی و گپ و گفتها ، بازگویی خاطرات دوستانه و خواندن ترانه ها در کنار آتش و زیر آسمان زیبای جنگل ، شب زیبایی برای ما ساخته بود که قطعا تا ابد در ذهن من باقی خواهد ماند. برخی دوستان زودتر و برخی دیرتر به چادرهایشان رفته و خوابیدند. ساعت 7:30 از خواب بیدارشدیم و مشغول صرف صبحانه و جمع کردن وسائل و چادرهایمان شدیم. ساعت 9 صبح حرکت کردیم در کف دره و هم جهت با رودخانه مسیر را ادامه دادیم. از زیر درخت افتاده دیگری هم رد شدیم و جلوتر به جاده خاکی برخورد کردیم که از دامنه های غربی دره به کف دره رسیده بود که به نظر آقای ابراهیمی جاده کلارآباد بود. صدای دلخراش اره برقی در طول مسیر هر از گاهی گوشها و جانهایمان را خراش می داد.
ساعت 10 به کنار چشمه لژنی ( به معنای سرسبز) رسیدیم . وجود آب برای شب مانی در اینجا خوب است ، ولیکن محوطه وسیعی در اختیار نیست. آب برداشتیم چرا که در طول مسیر به خصوص پس از شیب صعودی پیش رو ، دیگر دسترسی به آب نداشتیم. ساعت 10:30 به نهرآب بزرگی رسیدیم که از دامنه های غربی به رودخانه منتهی می شد. 10:45 در کنار رودخانه به درخت افتاده بر روی رودخانه ای رسیدیم که با نظر آقای ابراهیمی از روی آن و برخی از داخل رودخانه به سمت دیگر رودخانه گذر کردیم. و در کنار رودخانه مسیر را ادامه دادیم . به یک شیب تند رسیدیم و با تصور اینکه این همان شیب صعودی ماست از آن بالا رفتیم ولیکن اشتباه کرده بودیم . کمی در تعیین مسیر مردد شده بودیم .
قبل از چشمه لژنی مسیر پاکوب بسیار واضح و قابل تشخیص بود ولیکن پس از آن پاکوبها باریک و در برخی موارد محو شده بودند. علت آن هم این است که اهالی کلاردشت تا منطقه چشمه برای نگهداری و نقل و انتقال احشام و دامها عبور و مرور میکنند و پاکوبهای باریک بعد از آن مربوط به ترددهای موردی اهالی به روستاهای چالوس نظیر زوات و طلاجو است . وجود یک گله گاو در اطراف چشمه گواه این مساله است. به کمک جی پی اس و بررسی های بیشتر آقای ابراهیمی مسیر اصلی را پیدا کرده و شیب تند بالا رفته را برگشتیم و مجبور شدیم دوبار هم از رودخانه گذر کنیم. شاید در تشخیص محل اول گذر از رودخانه اشتباه کرده بودیم و اگر مسیر را ادامه می دادیم ، فقط یکبار آن هم در نقطه سوم مجبور به گذر از رودخانه می شدیم. بنا بر اعلام آقای ابراهیمی در آخرین عبور ایشان در 6 سال قبل ، فقط یکبار از رودخانه گذر کرده بودند. پس از عبور آخر از رودخانه از نهر آب بزرگی که از سمت راست به رودخانه ملحق می شود گذشتیم و اینجا آخرین نقطه تماس ما با کف دره و رودخانه است و در ادامه ، دسترسی به آب وجود ندارد . اینجا نقطه شروع یک صعود 350 متری است.
در روی شیب صعود به گوسفند سرایی می رسیم که افراد محلی برای نگهداری دام با استفاده از چوب درختان چیزی شبیه آغل ساخته بودند. در انتهای شیب و بالای تپه جنگلی به چاله های متعددی با قطر 30-40 متر و عمق 5 تا 10 متر برخورد میکنیم که درنوع خود جالب است. موضوع جالب دیگر وجود سیم خاردارهایی است که توسط محیط بانی ( به علت نامعلومی برای ما) کشیده شده است. بر بالای تپه جنگلی از مسیر شمال شرقی به جهت شمال تغییر مسیر می دهیم . دیدن 2 نفر از اهالی محلی ، کمک بسیار خوبی جهت اطمینان از مسیر پیمایش برای ما بود. ادامه مسیر دادیم تا اینکه به درخت بلوط بزرگی رسیدیم که نشانه مسیر یابی افراد محلی است. همچنین نشانه دیگر مسیر برخورد به لوله آب فلزی است که جهت انتقال آب به روستاهای اطراف کشیده شده و بخشی از مسیر در جهت لوله قرار دارد. ساعت 15:10 به جاده خاکی رسیدیم که بر روی آن به مدت 45 دقیقه مشغول صرف ناهار شدیم . از روی جاده عبور کردیم و در جهت شمال مسیر را ادامه دادیم. کم کم هوا تاریک می شد و با توجه به اینکه در جنگل هوا زودتر تاریک می شود و همچنین با توجه به خستگی برخی همنوردان ، با بررسی روی جی پی اس از رسیدن به روستای زوات که مقصد اولیه ما بود ولیکن فاصله بیشتری با ما داشت منصرف شدیم و پاکوب منتهی به روستای طلاجو را انتخاب کردیم و ساعت 17 به روستای طلاجو رسیدیم. خسته بودیم ولی سرشار از شعف پیمایش موفق مسیر. ساعت 17:30 از روستا حرکت کردیم و با صرف شام در کنار تونل کندوان، ساعت 22 در کرج از همنورادنمان به امید دیدار در برنامه ای دیگر خداحافظی کردیم.
در انتهای گزارش شایسته است که از زحمات بی دریغ محیط بانان و جنگلبانان در سراسر کشور قدردانی کرد و یاد و خاطره شهدای این عرصه را پاس داشت.
همچنین از طرف همه همنوردان از سرپرستی قابل تقدیر آقای حسام البرزی و زحمتهای بی شائبه همنورد و راهنمای دوست داشتنی جناب آقای ابراهیمی سپاسگزارم .
تا درودی دیگر بدرود.
