نام برنامه : قله کرچان
ارتفاع : 3850 متر
سرپرست برنامه : آقای مشیر هاشمی
تهیه کننده گزارش : حمید فرضی پور
تاریخ اجراء :1394/06/27
سرقدم : آقای احمد رضا قلی
عقب دار : آقای حمید فرضی پور
مسئول کمکهای اولیه : آقای شهاب امانی
مسئول فنی : آقای مهدی مهرابی
عکاس : آقای حسین حسینی
راهنما : آقای میثم مومن کیایی
مسیر دسترسی به منطقه صعود :
جاده چالوس – روستای کیاسر
اسامی همنوردان :
خانمها : روح انگیز جلوخانی – سوده فرامرزی - فرناز دیانت مقدم
آقایان : مشیر هاشمی – جمشید محمدی – جمشید صادقی – سلمان بهمن دار – حمید فرضی پور – مهدی مهرابی – حسین حسینی – میثم مومن کیایی- محمد فراهانی- مجتبی کبود وندی- حسن مطیع مطاع- شهاب امانی- عباس کوچک پور- احمد رضاقلی
موقعیت جغرافیایی قله:
قلل کلاش ویا ، هفت خوان ، ونتار ،کهار ، ناز در جهت غرب . قلل خونکهار و دو برار در جنوب غربی .
قله منار در جنوب . قله هزار بند در جنوب شرقی . قلل کلون بستک ، سرکچال ، خلنو ، سکه نو ،
سه چال در شرق و قلل کمان کوه ، سوتک بزرگ و کوچک و آزاد کوه در شمال شرقی و قله علم کوه در شمال غربی این قله می باشند .
پوشش گیاهی و جانوری منطقه :
پوشش گیاهی: عمدتاً درخت کاج و سرو در اطراف دیواره و یالهای منتهی به آن و همچنین درختچه زرشک تا ارتفاع 3200 متری و گیاهانی همچون خار ، گون ، گلپر ، ریواس ، آویشن کوهی ، شنگه ، پونه و گرز .
پوشش جانوری : کبک ، خرگوش ، روباه ، گرگ ، کل ، بز کوهی ، گراز ، جیر جیرک و عقرب
مسیر های صعود:
1. مسیر جنوبی : روستای کیاسر - یال جنوبی - قله کرچان
2. مسیرشرقی : روستای حسنکدر- یال شرقی- قله کرچان
3. مسیرجنوب شرقی : روستای همه جا - یال جنوب شرقی- قله کرچان
وضعیت آنتن دهی :
آنتن دهی همراه در روستا وجود ندارد . در اکثر نقاط مسیر ، بخصوص بر روی قله آنتن دهی وجود دارد.
وضعیت آب در منطقه :
در مسیر صعود دسترسی به آب وجود ندارد .
وضعیت هوا :
هوا تا ساعت 15 صاف ، نیمه ابری و فوق العاده مطبوع بوده و از ساعت 15 الی 15:30 بارش باران و پس از آن نیز نیمه ابری مشاهده گردید .
شرح برنامه
بر اساس تقویم باشگاه کوهنوردی شقایق ، در آخرین جمعة تابستان سال 1394 ، برنامه با تیمی متشکل از 17 نفر و با یکدستگاه مینی بوس بنز از دو مبداً حرکتی سه راه گوهردشت و میدان کرج آغاز گردید . طبق هماهنگی های قبلی صورت گرفته توسط سرپرست تیم ،همنوردان راس ساعت 03:45 صبح از سه راه گوهر دشت و 04:00 از میدان کرج روبروی مسجد جامع واقع در خیابان چالوس گردهم آمده و مینی بوس به رانندگی آقای کشاورز رأس ساعت 04:05 حرکت خود را آغاز نمود .
پس از ورود به جاده چالوس و با طی مسیری در حدود 47 کیلومتر و با عبور از مناطقه پل خواب و آسارا ، از سمتِ چپ ، وارد جادة روستای کیاسر می شویم . وجود تابلوی روستای کیاسر در ابتدای جاده کاملا مشخص و واضح بوده و راهنمای مناسبی برای یافتنِ آن می باشد . پس از پیمایش حدود 3.4 کیلومتر در جاده ای باریک و با شیب قابل توجه که ریزش باران و سقوط سنگ و خاک از دیوارة کوه ، آن را در برخی نقاط ، صعب العبور نموده بود به نزدیکی های روستا می رسیم .
ساعت 05:30 همنوردان از مینی بوس پیاده و برای شروع برنامه مهیا گشتند . هوا تاریک و خنک بود . پس از حدود پنج دقیقه و با سرقدمی آقای احمد رضا قلی از پیشکسوتان محترم باشگاه ، برنامه آغاز گردید. به جهت رعایتِ حالِ ساکنین روستا ، بدون هیچگونه صحبت و سرو صدایی از کوچه پس کوچه های باریک و پرپیچ و خم و شیبدار روستا گذشتیم .
راهنمای محترم برنامه ، جناب آقای میثم مومن کیایی از اعضای باشگاه شقایق که در عین حال از ساکنین روستای کیاسر نیز می باشند ، در میانه روستا به استقبال ما آمده و به تیم ملحق شدند .
استفاده از هدلامپ در آن تاریکی هوای صبح به جهت عبور از روستا ضروری بود . پس از خروج کامل از روستا و قرار گیری بر روی یال به سمت شمال که منتهی به دیواره های سنگی می گردد ، به درخواست سرپرست توقف کوتاهی نموده و مراسم معارفه برگزار گردید . در این حین فرصتی نیز به همنوردان گرامی داده شده تا فرائض دینی خود را بجا آورند .
هر چند یال جنوبی قله کرچان از مبدأ روستای کیاسر ، دارای کوتاهترین فاصله می باشد اما شیب قابل توجهی داشته و سرقدم محترم با استفاده از تکنیک صعود زیگزاگی و با مهارت هرچه تمام تر در حال حرکت بودند . هر چقدر از زمان صعود می گذشت منظره پشت سر زیباتر و خورشید زندگی بخش در حالِ به رخ کشیدن جلوة بی نظیر خود بود .
یالِ انتخابی جهت صعود بعنوان مسیر غیر زمستانه در انتها به یک دیوارة سنگی منتهی می گردد و در نقاط مختلفی نیاز به دست به سنگ شدن داشته و داشتن مهارت و آموزش های اولیه برای همنوردان لازم و ضروری می باشد .
طبق فرمایشات آقای مومن کیایی ، راهنمای محترم برنامه ، این منطقه به دلیل شکل خاص خود با نام دنده شناخته می شود .
به هر روی پس از عبور از این قسمت ، وارد منطقة نسبتاً وسیع و مسطحی می شویم که در حقیقت گوسفند سرا محسوب می گردد . ساعت حدود 10:00 بود که به درخواست سرپرست جهت میل صبحانه توقف نیم ساعته ای نمودیم .
جمع دوستان در کنار هم و در دسترس بودنِ انواع و اقسام مواد غذایی ، نیم ساعتِ دلنشینی را رقم زده و خستگی را به درآورد .
پس از صبحانه ، به جهت یکسان سازی سرعتِ حرکتِ تیم ، جناب آقای جمشید صادقی همنوردِ گرامی و پیشکسوت که به نظر حقیر با وجودِ کِبَر سِنی ، الگوی اراده و همیّت در بین کوهنوردان می باشد با همراهی همنورد صبور و دوست داشتنی ، جناب آقای سلمان بهمن دار زودتر حرکت نمودند تا در ادامه با هم به صعود بپردازیم .
در راه حرکت از گوسفند سرا به سوی قله ، چندین نقطه مرتفع تا قله اصلی وجود داشته و برای افرادی که برای اولین بار آن را صعود می نماید ، از جمله اینجانب ، هر بار نویدِ وصولِ به قله را می دهند که پس از رسیدن به هریک از آنها به خود می آییم که نه !!! تا قله هنوز راه هست همنورد ...
به هر حال برای رسیدن به هدف باید سختی کشید و بقول شیخ اجل سعدی بزرگوار :
تا رنج تحمل نکنی گنج نبینی
تا شب نرود صبح پدیدار نباشد
عقربه های ساعت حوالی ساعت 13:00 را نشان می داد و تا قله چیزی نمانده بود . برخی از دوستان کوله های خود را به زمین گذاشته و سبک بارتر به سوی قله حرکت نمودند .
ساعت 13:15 با سردادن سرود زیبا و حماسی " ای ایران " بر فراز قله کرچان قرار گرفتیم . پس از عرض تبریک به یکدیگر و شکر به درگاه احدیت ، اقدام به برگزاری مراسم قله و گرفتن عکسهای یادگاری نموده و پس از حدود نیم ساعت توقف به دلیل احتمال بارش باران سریعاً اقدام به فرود نمودیم .
پس از برداشتن کوله های دوستان ، اینبار با هدایت راهنمای محترم برنامه مسیر دیگری برای فرود انتخاب شد . مسیر انتخابی ، یالی به موازات یال صعود اما در سمت شرق آن ، رو به سمت روستا بود که هم شیب ملایم تری داشت و هم به دلیل وجود شن و سنگ و خاکِ نرم ، حالت شن اسکی پیدا کرده بود در عین حال از دست به سنگهای مسیر صعود هم خبری نبود اما مسیر طولانی تر بود .
حوالی ساعت 15 در حین عبور از جوار دیواره ای سنگی و مشجّر ، رحمت الهی در قالب باران شروع به باریدن گرفت و در این هنگام به درختی تنومند و پُربَرگ پناه آوردیم و در زیر آن جمع شدیم . از فرصت استفاده کردیم و به درخواست سرپرست ، بساطِ ناهار را گستراندیم .
به راستی که در آن طبیعتِ چشم نواز ، در پناهِ درختی زیبا و در حال مشاهدة بارانِ پُربَرکت ، صرفِ ناهار چه دلنشین بود .
جالب آنکه بلافاصله پس از صرفِ ناهار و به هنگامِ حرکت ، باران نیز قطع شد ، گویا زمین و زمان دست به هم داده بودند که به جمعِ ما در حدِ اَعلی خوش بگذرد . خدا رو شکر گفتیم و صدای خوشِ استاد احمد رضا قلی در حین فرود مزید بر علت شد که سرمست از این همه زیبایی برنامه را به پایان بریم .
حضور پیشکسوتانی چون جناب آقای جمشید محمدی ،جمشید صادقی و احمد رضا قلی ، به برنامه رنگ و بویی دیگر داده بود و الحق که وجود این نازنینان برکتی است برای ما .
پس از رسیدن به مینی بوس در ساعت 17:30 برنامه به پایان رسیده بود و جناب آقای کشاورز ، راننده محترم برنامه طبق سنّتی حَسنه ،بساط چای را فراهم نموده و جایتان خالی عجب چسبید و خستگی به در آورد .
در پایان گزارش لازم می بینم از سرپرست محترم برنامه جناب آقای مشیر هاشمی و همه همنوردان عزیز بابت حضورشان ، کمال تشکر را داشته باشم .
به امید دیدار مجدد همنوردان گرامی
