برنامه قله دماوند (جبهه شمالی)
سرپرست برنامه : آقای سلمان بهمن دار
تهیه کننده گزارش : علی حاجیلو
تاریخ اجرا : 12و 11 /65/6
مسیر دسترسی به منطقه صعود : جاده هراز - روستای ناندل
وضعیت آنتن دهی موبایل : در بیشتر مسیر خصوصا تا جانپناه دوم آنتن دهی موبایل وجود دارد و از جانپناه دوم تا قله در برخی نقاط آنتن دهی وجود دارد.
وضعیت آب در منطقه : مسیر فاقد چشمه و آب آشامیدنی است و صرفا در برخی فصول میتوان از آب حاصل از یخچال استفاده کرد که عموما آب قابل شرب نمی باشد. البته این وضعیت در پناهگاه دوم بهتر از پناهگاه اول است.
برنامه در مورخ 95/6/11 با تعداد 12 نفر مشتمل بر 8 نفر از اعضاء گروه شقایق و 4 نفر به عنوان مهمان اجرا گردید.
اسامی همنوردان:
اعضاء شقایق : سلمان بهمن دار، مشیر هاشمی ،قدرت نعمت الهی ، علی حاجیلو ، حمید سبزه پرور ، حسین متقی زاده، حمید فضلی نژاد و پدرام بهرامی .
اعضاء میهمان : سید محمد حسین حاجی میر سعیدی ، سعید حسینیان ، لیلا عزیزی و حسن مطیع مطاع.
ساعت 3:30 بامداد پنج شنبه از سر 45 متری گلشهر با یک دستگاه مینی بوس حرکت خود را آغاز کردیم و برخی دوستان در داخل کرج و برخی دوستان هم در تهران به ما اضافه شدند. ساعت 7:30 به پلور رسیدیم . برای صرف صبحانه در قهوه خانه ای توقف کردیم و سپس به مسیر ادامه دادیم. از جاده هراز وارد جاده روستای ناندل شدیم و پس از عبور از روستای میان ده ساعت 9:45 به روستای ناندل رسیدیم. علیرغم هماهنگیهای قبلی نیسان با کمی تاخیر رسید و ساعت 10:10 سوار بر نیسان شده و در دشت شمالی دماوند راهی نقطه شروع حرکتمان شدیم. ساعت 11 به سنگ استراحت در ارتفاع 2900 متری رسیدیم. باز هم بد قولی قاطرچی ها در حالیکه قبلا هماهنگ شده بود باعث شد همه دوستان مجبور شوند بار خود را به تنهایی به دوش بکشند. قرار بود برخی دوستان بارشان را تا جانپناه اول به قاطر بسپارند تا فردا صعودی راحت تر داشته باشند.
ساعت 11:30 دقیقه حرکت آغاز شد. دقایقی بعد از شروع حرکت ، بارش باران و رعد و برق کمی نگرانمان کرد . بارش ابتدا مسمتر و سپس به صورت پراکنده تا ابتدای یال شمالی ادامه یافت. با توجه به پیش بینی های صورت گرفته علیرغم در نظر داشتن اصول و مبانی ایمنی برای صعودمان نگران هم بودیم. سرپرست اطلاعات لازم را از آقای هاشم نژاد دریافت کرده بود که جا داره از ایشون هم به خاطر حسن همکاریشون سپاسگزاری کنیم. به هر حال در صحبتهای سرپرست مستمرا به این نکته اشاره می شد که به ما به راحتی برنامه رو کنسل نمیکنیم ولیکن به هر قیمتی هم صعود نمی کنیم و دوستان آماده بوند که در صورت عدم امکان برنامه متوقف بشه.
در مسیر از کنار سنگ های بزرگ منفردی عبور میکنیم که تصویر جالبی از مسیر می سازد. در انتهای دشت منتهی به یال شمالی بودیم که قاطرها را در حال بازگشت دیدیم. به منظور اینکه مطمئن باشیم حتما همه دوستان به جانپناه دوم می رسند سرپرست با قاطرچی ها هماهنگ کرد و برخی دوستان بارشان را به قاطرها سپردند تا جانپناه اول بیاورد. ساعت 13:30 به جانپناه اول در ارتفاع 4000 متری رسیدیم و به مدت 45 دقیقه به صرف ناهار پرداختیم. ساعت 14:15 با کوله کامل بر دوش به حرکت ادامه دادیم. کمی پس از جانپناه اول یکی از دوستان به دلیل اینکه حالشون چندان مساعد نبود از ادامه مسیر منصرف شدند و آقای هاشمی هم به منظور حمایت همنوردمون با ایشون به جانپناه اول برگشتند. ساعت 18:45 به جانپناه دوم در ارتفاع 4600 متری رسیدیم.
بنده کمی زودتر از تیم جلو رفتم و سعی کردم جای چادرهای مناسب و در کنار هم پیدا کنم و تا اومدن تیم نگه دارم. دوستان ساعت 19 رسیدن و به بر پایی چادرها اقدام کردند. هوا سرد بود ولیکن آروم بود. به داخل چادر ها رفتیم و با صرف شام خوابیدیم تا فردا صعودی خوب داشته باشیم . من و سلمان تو یک چادر بودیم و خواب راحتی داشتیم تا اینکه ساعت 2 بامداد با صدای باد شدید هر دو از خواب بلند شدیم. سرعت باد به حدود 20 تا 30 کیلومتر در ساعت می رسید. وقتی در چادر رو باز کردیم و بارش برف حدودا 15 سانتی متری اطراف چادر رو دیدیم کمی متعجب و کمی هم البته نگران شدیم. چون برنامه حرکت ساعت 4 صبح بود با راحتی و فراغ خاطر به صرف صبحانه و چای پرداختیم. سلمان وقتی بیرون رفت و برگشت گفت وزش باد و بارش برف اگرچه صعودمون رو دشوار خواهد کرد ولیکن باعث میشه رعد و برق نداشته باشیم و تنها نگرانی عمده رعد و برق بود.
ساعت 4 از چادرها بیرون زدیم . اگرچه دوستان پوشاک لازم رو با خودون آورده بودند ولیکن با توجه وضعیت هوا که کاملا شرایط زمستونی داشت برخی پوشاک دوستان مثل دستکش کافی به نظر نمی رسید. با تاخیر نیم ساعته یکی از دوستان بالاخره حرکت کردیم. تاریکی مسیر ، برف غافلگیر کننده ، سرمای زیاد ، بوران و کولاک و سرعت بالای باد از همان ابتدا نوید صعود دشواری را می داد و می دانستیم که در آن شرایط در میانه راه اگر کسی نتواند ادامه دهد کل تیم باید برگردد. 7 نفر از 10 نفر به سمت قله راه افتادیم. سرعت باد به طور میانگین 35 کیلومتر بود ولی گاها به 60 کیلومتر بر ساعت هم می رسید و در برخی موارد روی زمین زمینگیرمان می کرد. سلمان از من میخواست که هر از گاهی درستی مسیر رو با جی پی اس چک کنم . ضرورت وجود جی پی اس در این شرایط هم یکی از نکات کلیدی این برنامه بود. چند باری با جی پی اس به تصحیح مسیر پرداختیم و البته ساعاتی بعد که هوا کمی روشن تر شد مسیر یابی چشمی بهتر شد.
در برخی نقاط ارتفاع برف تا 50 سانتی متر هم بالغ می شد. برف کوبی هم دقیقا مانند یک برنامه زمستانی بود. در قسمتی از مسیر به طور مختصری دست به سنگ هم شدیم. به نزدیکی های قله که رسیدیم دمای هوا کمی بهتر شد. ولی هیچ خبری از باز شدن هوا نبود. اگرچه برخی دوستان به علت نقص چادر و کم خوابیشان کمی با مشکل مواجه شده بودند ولی تیم یکدست و قدرتمندانه به پیش میرفت و کم کم متوجه شدیم که احتمال رسیدن به قله بسیار است. اگر چه سرپرست ساعت 10 را ساعت پایان صعود اعلام کرده بود و مقرر بود در این ساعت هر کجا که بودیم برگردیم چرا که پیش بینی ها حکایت از بدتر شدن شرایط در زمان بعد از ظهر میکرد. بوی گوگرد که شبیه تخم مرغ گندیده است و گرد سبز رنگ روی صخره ها نوید قله می داد.
ساعت 9:30 بود که دوستان در حال و هوایی وصف ناشدنی وسرمست از شادی با ترنم سرود ای ایران که این بار ترنم آن بر بام ایران متفاوت می نمود پا بر قله 5608 متری دماوند سربلند گذاشتیم. بغض شادی در چهره ها مشهود بود و سجده بر بلندای ایران زمین افتخاری بود که نصیب همنوران شده بود و به قول سلمان دوستان مزد کوهنورد و همراه بودن خود را گرفته بودند. همه دوستان را چه به زبان و چه بر دل یاد کردیم. این صعود هم تقدیم شد به پیام بنی هاشمی عزیز از امدادگران خستگی ناپذیر کوهستان که چندی پیش در اثر حادثه ای حزن انگیز از میان ما رفت.
هیچکس روی قله نبود و از ظواهر امر بر می آمد که کسی آن روز به فکر صعود نیفتاده بود. حداقل دماوند در آن روز ما را به عنوان اولین میهمانان خود میزبانی کرد و چه میزبانی با شکوه و خاطره سازی بود. چه زیباست درون کوهنورد وقتی به دو نفر تبدیل می شود یکی می گوید نمی شود ، سخت است و نا ممکن و دیگری می گوید می شود اگر بخواهی و حاضر به تسلیم نشوی و چه با شکوه است وقتی میبینی توانستی در این کشاکش درونی به حرف دوم گوش کنی. اگرچه بحث صعود معقولانه و مدیریت ریسکها و خطرها با توجه به همه عوامل هم مقوله ای است که همواره باید مورد توجه داشت.
مجال اندک بود و با توجه به سرما و کولاک موجود و نگرانی از بدتر شدن شرایط ماندن بیشتر را میسر نکرده بود. عکسهای یادگاری گرفتیم و ساعت 10 مسیر بازگشت را در پیش گرفیتیم . اگرچه از حجم کولاک کم شده بود تا ارتفاع 4800 همچنان در مه و باد مسیر فرود را پیمودیم . در ارتفاع 4800 هوا برای دقایقی باز شد و زیبایی یال و دشت شمالی در برابر دیدگان ما خیره کننده بود. ساعت 13 به جانپناه 4600 رسیدیم . هیچکس نبود و فقط چادرهای ما مانده بود. چادرها را جمع کردیم و به سمت جانپناه اول حرکت کردیم. مسیر فرود متفاوت از مسیر صعود بود به منظور سهولت و سرعت در فرود از شن اسکی پایین یخچال دوبیسل برای فرود استفاده کردیم که باعث شد حدود یک ساعت در وقت صرفه جویی کنیم.
ساعت 14:30 به جانپناه اول رسیدیم. دوستان و همنوردانمان در اینجا منتظر ما بودند. صعودمان را تقدیم کردیم به این دوستان همراه و صبور. به مدت 45 دقیقه مشغول صرف ناهار شدیم و پس از ثبت عکسهای یادگاری حرکت کردیم. ساعت 17 به سنگ استراحت رسیدم و سوار نیسان شدیم و ساعت 18 به روستای ناندل رسیدیم. و بعد از آمادگی سوار مینی بوس شدیم به سمت کرج حرکت کردیم.
کمی در جاده هراز ترافیک بود . با تمام زحماتی که سلمان برای ما کشیده بود چه در برنامه های آمادگی آزادکوه و تخت سلیمان و چه در این برنامه و قطعا اون بیشترین نگرانی رو در خصوص ایمنی و سلامت بچه ها داشت و با توجه به اینکه دوم شهریور تولدش بود تو شهر رودهن کمی غافلگیرش کردیم و وقتی کف مینی بوس از خستگی دراز کشیده بود با یه کیک تولد و خوندن شعر تولد مبارک رفتیم سراغش. کار کوچیکی بود برای تقدیر از زحماتش.
نهایتا ساعت 12 شب در کرج در پایان یک برنامه به یاد ماندنی از همنوردانمون به امید دیدار مجدد خداحافظی کردیم .
در پایان برنامه از همه همنوردان عزیزم در این برنامه چه اونها که صعود نکردند و صبورانه منتظر تیم قله شدند و چه دوستان تیم قله که با جدیت و همت صعودی زیبا رو رقم زدند و همچنین از طرف همه همنوردان از تلاشهای سلمان دوست داشتنی و عزیز در برگزاری این برنامه بسیار عالی سپاسگزارم.
نکته قابل توجه : با توجه به وزن کوله ها و شیب مسیر ، حرکت در مسیر کند بوده و بنا بر این اطلاعات مربوط به تصاویر جی پی اس در خصوص مدت زمان حرکت و استراحت و میانیگن سرعت در حرکت منطبق با واقعیت نبوده و قابل اتکا نیست. این خطا به این دلیل رخ می دهد که در پیمایشهای با شیب تند و حرکت آهسته جی پی اس زمان سکون را بیشتر تشخیص می دهد و مدت زمان حرکت منطبق با واقعیت نیست.
