غار بورنیک - 13980213

پیمایش غار بورنیک

سرپرست برنامه: سلمان بهمن دار

تاریخ اجرا:1398/02/13

نفرات شرکت کننده:

از اعضا باشگاه: سلمان بهمن دار، علی حاجیلو، رضا محمد زاده، حمید روشنی، آزاده سالمی

مهمان: اشکان فتاحی، محمد فراهانی درمنکی

نویسنده گزارش: آزاده سالمی

تهیه و تنظیم نقشه و تصاویر: علی جاجیلو

موقعیت جغرافیایی و تاریخی

غار بورنیک در 135 کیلومتری تهران و 23 کیلومتری جنوب غربی شهر فیروز کوه و 6 کیلومتری روستای هرانده واقع شده است. پس از ورود به جاده فیروز کوه در 12 کیلومتری شهر یک جاده فرعی وجود دارد که پس از طی یک کیلومتر به روستای هرانده می رسد. این غار  که در ارتفاع 2000 متری از سطح دریا و حدوداً 100 متر بالاتر از دشت بورنیک واقع شده است. مساحت غار حدوداً 3473 متر می باشد که برای پیمایش آن بیش از یک روز باید وقت گذاشت. در ابتدای ورودی غار 147 پله وجود دارد که به ما یاری می رساند  به درون غار وارد شویم. این غار علاوه بر ارزش های زمین شناسی و تفریحی از نظر تاریخی نیز حائز اهمیت است تا جایی که در سال 1381 جزؤ آثار ملی ایران به ثبت رسید.

این غار دارای 4 تالار است که به ترتیب شامل:

تالار اول که تالار بیرونی و محل سکونت غارنشینان بوده است که درست در ابتدای ورودی غار قرار دارد . ابعاد این تالار 40 در 50 متر و ارتفاع 8 متری واقع شده است. تالار دوم از ابتدای پله ها شروع می شود و پس از گذشتن از 148 پله وارد تالار سوم می شویم .تالار دوم ابعادی در حدود30 در 60 متر دارد با ارتفاعی 15 تا 20 متری و شیبی تند دارد . پس از عبور از مسیری تنگ به تالار سوم می رسیم. تالار سوم فضایی به ابعاد 20 تا 25 متر و ارتفاع 12 متری با شیبی تند و سنگلاخی و لغزنده است. با عبور از یک مسیر گربه رو که زیر دو سنگ بزرگ قرار دارد وارد تالار چهارم می شویم. تالار چهارم که به تالار پرتگاه شهرت دارد، دارای پرتگاهی عمیق است که عمق بعضی از آنها به 20 متر می رسد که در انتهای تالار چاهی به عمق 57 متر با نام چاه وجدان قرار دارد.

تجهیزات فردی مورد نیاز:

لباس یکسره- دستکش مناسب غارنوردی- چکمه مناسب غار نوردی- هارنس غارنوردی-کرول- تسمه تورس- یومار- پنتین- ابزار فرود- کلاه مناسب- هدلامپ مناسب- هدلامپ اضافه- باطری اضافه- کیت بقا- کیف کمک های اولیه شامل (الکل جامد، پتو نجات، فندک)- دستمال مرطوب- ژل یا اسپری ضد عفونی کننده-  آب و تغذیه مناسب و مختصر برای داخل غار- نایلون مشکی برای لباس و چکمه غار بعد از استفاده و دستکش برای بعد از اجرای برنامه

تجهیزات گروهی:

یک حلقه طناب 50 متری- 9 عدد کارابین

گزارش برنامه:

در تاریخ 1398/02/13 روز جمعه طبق قرار قبلی با توجه به مسیرهای مشخص شده برای سوار شدن دوستان شرکت کننده که از شب قبل به سرپرست محترم اعلام نموده بودند با یک دستگاه ون از سر 45 متری گلشهر به سمت تهران حرکت کردیم با توجه به طولانی بودن مسیر در طی راه دوستان همگی خوابیدند تا انرژی خود را برای اجرای برنامه ذخیره کنند. پس از رسیدن به روستای هرانده متوجه تیمی با تعداد نفرات بالا شدیم که ظاهرا یک تیم طبیعت گردی بودند که با توجه به اینکه تور لیدرشان اطلاعات خوبی در مورد غار داشت تصمیم داشتند تا دهانه غار همراه ما باشند و با توجه به اینکه یکی از دوستان خوبمان جناب آقای شاهینی و دخترشان از غارنوردان باشگاه دماوند هم با این تیم همراه بود ما نیز تا دم دهانه با این تیم همراه شدیم. در انتهای دشت در کنار رودخانه پس از صرف صبحانه ای مختصر به سرعت کوله ها را بر دوش انداخته و راهی مسیر پاکوبی که روی یال منتهی شده به دهانه غار بود شدیم و با گذراندن شیب نسبتاً تندی که به دهانه غار رسیدیم .

به سرعت مشغول تعویض لباس و نصب ابزارها شدیم و بعد از چک شدن لوازم و گرفتن چند عکس از دم دهانه با توجه به برنامه ریزی سرپرست نفرات پشت سر هم مشخص شدند که به چه صورت باید وارد غار شوند و تا رسیدن به سر چاه وجدان باید این ترتیب حفظ می شد که در همان ابتدای مسیر با هماهنگی سرپرست آقایان حاجیلو و فراهانی جهت انجام تمرین نقشه برداری از تیم اصلی جدا شدند و بقیه نفرات به سر قدمی آقای شاهینی و عقب داری آقای فتاحی پیمایش غار را آغاز کردیم. ( تیمی که با ما تا دم دهانه آمده بود با توجه به اینکه کاملاً آماتور بودند بعد از توضیحات تورلیدرشان قسمت کمی از غار را بعد از ما پیمایش کردند و خیلی زودتر از ما از غار خارج شدند).

دنیای شگفت انگیز زیر زمین، تاریکی، سکوت، سنگ های لغزنده، فضای مرطوب غار و دیدن جاذبه هایی همچون غار سنگ ها ( تزئنات داخل غار) استالاگتیت، استالاگمیت، پرده، ستون ، گل کلمی و...  که به واسطه آهکی بودن سنگ ها به وجود آمده بودند هیجان انگیز بود.

همان طور که مسیر را پیمایش می کردیم به سوراخی رسیدیم که باید از سر وارد می شدیم و خودمان را کم کم بیرون می کشیدیم تا بتوانیم از آن عبور کنیم.(پیمایش غار حتماً باید با راهنما یا نقشه همراه باشد تا بتوان به راحتی مسیر را یافت در غیر این صورت امکان پیدا کردن مسیر دشوار خواهد بود). بعد از آن به دهانه چاه وجدان رسیدیم.  که آقای شاهینی اقدام به طناب ریزی کردند. برای طناب ریزی این چاه 57 متری حدود 80 متر طناب نیاز است. بعد از آقای شاهینی به ترتیب یکی یکی شروع به فرود رفتن کردیم. از آنجا که اولین تجربه غارنوردی من به صورت فنی بود بعد از وارد شدن من به چاه آقای بهمن دار بعد از من می آمدند و نحوه عملکرد من را بعد از رسیدن به ریبلی ها و تعویض ابزارم را چک می کردند تا در نهایت پس از طی 57 متر که مسیر کوتاهی در انتهای آن معلق بودم و در طی مسیر با دیواره ها برخورد داشتم به کف چاه رسیدم و دوستان بعد از من پشت سر هم فرود آمدند تا در نهایت همگی به کف چاه رسیدیم.

چند عکس گرفته شد و از آنجا که بدن هایمان بعد از تحرک فرود به سرعت داشت سرد می شد تغذیه ای کوچک خوردیم و بلافاصله مشغول صعود شدیم. و باز هم پشت سر هم از چاه خارج شدیم.( خاطره به جا مانده از این بخش از برنامه که برای من بسیار جالب و در عین حال حیرت آور بود دیدن دختر 9 ساله آقای شاهینی بود که عملکردی توانمند در صعود و فرود داشت که تنها چیزی که برایم این جریان را منطقی می کرد داشتن تمرینات لازم و آشنایی با محیط غار بود) با رسیدن به سر چاه وجدان کمی استراحت کرده و چون زمان کمی داشتیم سریع شروع به پیمایش برای خارج شدن از غار کردیم.

در ساعت 18:00 با دیدن نور دهانه پیمایش را به اتمام رساندیم. چیزی که به جز هیجان ناشی از محیط غار برایم جالب بود انجام یک کار تیمی فوق العاده که با صبوری  و همراهی و همدلی دوستان به خوبی انجام شد.

در نهایت ساعت 19:30 دقیقه پس از گذشتن از باغ های زیبای روستای هرانده به ماشین رسیدیم و خیلی سریع راه افتادیم که  در ترافیکی سنگین در مسیر گرفتار شدیم که باعث شد ساعت 1 بامداد به کرج برسیم.