غار آویشو - 13980310

غار آویشو

سرپرست تیم شقایق : سلمان بهمن دار

تاریخ اجرا : 10 خرداد 98

اعضاء باشگاه شقایق : سلمان بهمن دار ، آزاده سالمی , علی حاجیلو ، علی شفیع پور ، حیدر روشنی و رضا محمد زاده .

اعضائ مهمان : فرید صفری ، سحر تبریزی طراحی ، آرش مه پیما ، محمد  مددی  ، نرگس  فلاحتکار و محمد طارمی

تجهیزات مورد نیاز فردی برای اجرای برنامه :

هارنس غارنوردی - کرول و تسمه تورس - یومارو پارکاب و ابزار فرود - کلاه مناسب و پنتین - چکمه غارنوردی - لباس یکسره و دستکش مناسب - هدلامپ مناسب و هدلامپ و باطری اضافی -کیت بقا و کیف کمک های اولیه مشتمل بر الکل جامد و پتو نجات و فندک - آب و تغذیه مناسب برای داخل غار - دستمال مرطوب و ژل یا اسپری ضد عفونی کننده - نایلون مشکی برای لباس  و کفش و دستکش بعد از برنامه غار

تجهیزات عمومی و گروهی مورد نیاز:

5 حلقه طناب 50 متری و 15 ع کارابین . کلیه کارگاهها و میانی ها دارای صفحه می باشد.

توضیحات در خصوص غار :

وجه تسمیه : کلمه ی آویشو یک واژه تالشی است که مفاهیم زیادی از آن قابل برداشت است، آو: یعنی آب، ویشو: یعنی فرورفتن شاید به این دلیل که آبی که داخل غار می‌شود برای همه قابل ‌رؤیت است و از طرف دیگر در عمق زیاد غار ناپدید می‌ شود

مشخصات غار :

ارتفاع دهانه از سطح دریا :1279 متر . دارای یک دهانه

طول غار : 776 متر

عمق غار : 176- متر

غار رودخانه‌ای - تعداد چاه اصلی نه حلقه : چاه اول ۶ متر، چاه دوم ۳ متر، چاه سوم ۷ متر، چاه چهارم ۸ متر، چاه پنجم ۱۰ متر، جاه ششم ۹ متر، چاه هفتم ۵ متر، چاه هشتم ۱۲ متر، چاهک نهم ۲ متر

البته برای طناب ریزی باید به متراز مورد نیاز برای لایف لاینها هم توجه کرد و اعداد فوق صرفا ارتفاع اصلی چاه می باشد.

ضمنا در صورت مهارت برخی چاهها به صورت دست به سنگ نیز قابل صعود و فرود می باشد.

غار آویشو در تاریخ 20/11/1389 به شماره 90 در فهرست آثار طبیعی کشور و در سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به ثبت رسیده است

مسیر دسترسی : استان گیلان – ماسال – شاندرمن – جاده شاندرمن به پونل – جاده فرعی – ایستگاه محیط بانی – 35 کیلومتر جاده خاکی جنگلی (در برخی نقاط به دلیل ماهیت جنگلی منطقه عبور به دشواری صورت می گیرد و در زمان بارندگی جاده دسترسی خاکی بسیار دشوار خواهد بود).

شرح برنامه:

ساعت 30 دقیقه بامداد جمعه دهم خرداد ماه با استفاده از یک وسیله نقلیه شخصی و یک دستگاه ون با رانندگی آقای باقری عزیز به سمت رشت حرکت کردیم وارد جاده فومن شدیم و به سمت ماسال حرکت کردیم در بین راه کمی استراحت کردیم و ساعت 6 به سمت شاندرمن حرکت کردیم در جاده شاندرمن به پونل با رویت تابلو غار آویشو ساعت 6:30 وارد جاده فرعی شدیم بعد از کمی طی مسیر جاده خاکی شد و کمی بعد هم به ایستگاه محیط بانی رسیدیم و در جاده خاکی ادامه مسیر دادیم

ابتدا فکر نمیکردیم با چنین جاده طولانی در دل جنگل مواجه باشیم ولی این مسیر حدودا 35 کیلومتری قریب به سه ساعت طول کشید . جاده خاکی در بیشتر مسیر خصوصا ابتدای آن مناسب بود ولی در برخی نقاط عبور از چاله های آب و مسیر های گل آلود دشوار و سخت بود و گاها از خودروها باید پیاده میشدیم تا ماشینها عبور کنند. می شد تصور کرد که اگر بارندگی هم باشه این جاده صرفا با خودروهای ویژه آفرود قابل صعود خواهد بود.

البته صبوری رانندگان و صاحبان خودرو و  نگاه فکاهی دوستان به چالشهای جاده از سختی آن می کاست ولی نگرانی در نگاه سرپرست برنامه بابت امکان صدمه دیدن خودروها محسوس بود. ساعت 9:20 به محل پارک خودروها در نزدیکی دهانه غار رسیدیم. بلافاصله از خودروها پیاد شدیم و مشغول پوشیدن لباس و نصب تجهیزات فنی شدیم. پیمایش این غار به دلیل وجود آب نیازمند پوشیدن لباسهای مناسب و ضد آب بود ولی خوب برخی دوستان فاقد لباس ضدآب بودند بنابراین توصیه شد که در مسیر ها مراقب باشند که کمتر درگیر آب شوند.

سرپرست برنامه ساعت 10:15 به اتفاق دونفر از دوستان برای طناب ریزی وارد غار شد و بر اساس نظر سرپرست بقیه دوستان بعد از 20 دقیقه وارد غار شدند. ترتیب پیمایش نفرات هم بر اساس نظر سلمان و با ترکیب افراد باتجربه و کم تجربه صورت گرفت. عکاسی از دهانه زیبای غار خالی از لطف نبود.

با گذر از دهانه بزرگ غار وارد دهلیزی در سمت چپ شده و پس از پیمودن مسافت کوتاه در شیبی ملموس به چاه اول به ارتفاع 7 متر رسیدیم . رفته رفته بر حجم آب مسیر افزوده میشد ولیکن در بیشترین بخش مسیر نهایتا به اندازه یک جویبار تبدیل می شد نه بیشتر از آن. درگیری با آب در برخی تنگه ها و گربه روها  ناگزیر بود. در برخی جاها می شد از زیر سنگها گذر کرد یا کمی صعود کرد و دوباره فرود آمد.

از ابتدای دهلیز ورودی غار تا چاه دوم شیب مسیر بیشتر از ادامه مسیر است و تقریبا می شد از عبارت فرودهای مکرر در چاهک های کوتاه برای این بخش از مسیر استفاده کرد.

چاه دوم ، سوم و چهارم  در فاصله نزدیکی به هم قرار دارند و می شود از یک طناب 50 متری برای پیمایش آن بهره برد. چاه هفتم هم علیرغم ارتفاع 5  متری با روش دست به سنگ بدون استفاده از طناب عبور شد . در مسیر برخی روانه ها و در  سقف یک بخش از راهروها می شد تزئینات مصطلح به ماکارونی ها رو مشاهده کرد. همچنین تعدادی استلاگمیت و استلاگتیت هم دیده می شد . غار بسیار زیبا و جذابی بود ولی از لحاظ برخورداری از تزئینات غار محدود بود.

به نزدیکی چاه هشتم و چاهک نهم درانتهای مسیر رسیده بودیم که سرپرست اعلام کرد که طناب آخر به انتهای چاه نمیرسه و ساعت 13:30 شده بود و با توجه به زمان مورد نیاز برای  مسیر برگشت داخل غار و ضرورت عبور از مسیر جنگلی در طول روشنایی روز همینجا انتهای مسیر پیمایش اعلام شد و با رسیدن نفرات بعدی عکسهای تیمی گرفته شد و ترتیب نفرات برای خروج از غار مشخص شدند.

مسئولیت جمع آوری طنابها به بنده و دونفر از دوستان سپرده شد و در نهایت با جمع آوری همه طنابها به عنوان آخرین نفر ساعت 16:20 از غار خارج شدیم و به سرعت مشغول تفکیک تجهیزات عمومی و آماده شدن برای برگشت و صرف ناهار شدیم.

ساعت 17:40 راه بازگشت را در پیش گرفتیم و این بار می دانستیم چه راه طولانی در پیش داریم. ظاهرا مسیر دسترسی دیگری وجود دارد که توسط نفرات عبوری اعلام شده بود ولی به دلیل عدم اطلاع از کم و کیف مسیر و فرصت محدود برای عبور از جاده جنگلی در طول روشنایی روز سرپرست ریسک نکرده و همان راه را برای بازگشت در پیش گرفت. ساعت 20:45 به محیط بانی رسیدیم و راه بازگشت به کرج را در پیش گرفتیم در شهرهای ماسال ، طاهر گوراب و منجیل هم به استراحت بین مسیر پرداختیم و نهایتا ساعت 4 صبح شنبه به کرج رسیدیم

در پایان برنامه از سرپرست دلسوز برنامه سلمان عزیز ، آقای باقری راننده مهربان و صبور برنامه ، دوست و همنورد خوبمون علی شفیع پور عزیز که فداکارانه از خودروی شخصی خودش در این مسیر پر چالش برای اجرای برنامه استفاده کرد و همچنین حضور و همراهی همه دوستان عزیز حاضر در برنامه بسیار سپاسگزارم

تا درودی دیگر بدرود