باشگاه کوهنوردی شقایق / نمایش جزییات خبر

قله سات-13980601

سرپرست : علی غفوری
گزارش برنامه صعود به قله سات
سرپرست برنامه: علی غفوری
تاریخ اجرا:01/06/1398
تهیه کننده گزارش: فیروزه گلشنی مهر
مسئول فنی: بابک نیکفر
سرقدم:مجتبی کبودوندی
عقبدار: رضا ساغروانی
عکاس:عبدالرضا روشن زاد
پشتیبان برنامه: میثم مهدی
اسامی همنوردان:
اعضاء باشگاه: علی غفوری،افشین محمدی،عباس کوچک پور،رضا ساغروانی، عبدالرضا روشن زاده،بابک نیکفر، مجتبی کبودوندی و سعید خادم

اعضاء مهمان: امیر ابراهیمی و فیروزه گلشنی مهر

سات-980601- 1

مشخصات قله:  قله سات به ارتفاع 4،015 متر در منطقه طالقان واقع شده است و قله های شاه البرز در شرق،سیالان در شمال و منطقه تخت سلیمان (علم کوه) در غرب این قله قرار دارند. 
پوشش گیاهی:  انواع درختان میوه درابتدای مسیر و در طول راه بوته های گزنه و آویشن و کنار مسیر چشمه پونه و گیاهان وحشی 
پوشش جانوری: گرگ،شغال، خرس،روباه و خرگوش و برخی از انواع حشرات و خزندگان
مسیر دسترسی به منطقه صعود: از مسیرهای مختلفی قابل صعود می باشد که مهمترین آنها روستای کرکبود، جزینان، بزج و نویز می باشد. 
وضعیت آنتن دهی موبایل:  قبل از امامزاده ودر محدوده سنگچین های بزرگ و روی قله نیز خطوط ایرانسل آنتن داشت.
 وضعیت آب در منطقه: چشمه فصلی در ارتفاع 3200 نزدیک امامزاده و چشمه دایمی ترازان در ارتفاع 3230 متری
برنامه در تاریخ 01/06/98 با تعداد 10 نفر شامل 8 نفر اعضای باشگاه و 2 نفر مهمان اجرا گردید.
شرح برنامه:
ساعت 20:30 شب پنجشنبه مورخ 31/05/1398 با یک دستگاه ون که گروهی از همنوردان پرانرژی شقایقی را در خود جای داده بود، از سه راه گوهردشت کرج به سمت منطقه کوهستانی و باصفای طالقان عزم سفر نمودیم. سرخوشی عجیبی در سرمان بود، با اینکه اخبار وگزارش های مختلفی در وصف سرسختی قله هدفمان خوانده بودیم؛ با هیجان واضطرابی شیرین،مصمم بودیم تا گزارش برنامه دلخواه خودمان را رقم بزنیم. بدلیل ترافیک آخر هفته با کمی معطلی در مسیر ساعت حدود 23:30 وپس از طی حدود 40 دقیقه رانندگی در جاده طالقان به روستای کرکبود به ارتفاع 2270 متررسیدیم. لازم بذکر است ورودی روستا بدلیل رانش زمین کمی نامشخص می باشد که لازم است با دقت نظر بیشتر یا راهنمایی از محلی ها آنرا پیدا کرد. پارکینگ روستای کرکبود شامل محوطه وسیعی است که دارای سرویس بهداشتی بوده و برای چادر زدن نیز محل مناسبی می باشد. 

سات-980601- 2

مطابق برنامه از پیش تعیین شده برای استراحت کردن آماده شدیم تا سحرگاه توان بیشتری داشته باشیم. برخی از دوستان چادر برپا نمودند ولی با توجه به دمای هوا (که کمینه در حدود 12 درجه پیش بینی شده بود) و رعایت جوانب احتیاط در انتخاب محل استراحت، اکثرا" در فضای باز، درون کیسه خواب  خوابیدیم. ساعت 3:30 بامداد در حالیکه شیرینی رویا تازه به وجودمان رخنه کرده بود از خواب برخاستیم چون برای تک تکمان لذتی شیرینتر از لمس مسیر صعود و درآغوش کشیدن چکاد کوهستان وجود نداشت.
بعد از نهادن وسایل شب مانی داخل وسیله نقلیه و آماده شدن نفرات، راس  ساعت 4 صبح با رعایت سکوت و نظمی که در همنوردان نهادینه شده بود، از داخل روستا حرکت نمودیم. در تاریکی شب درختان میوه و ساقه های قطور درختان کهنسال روستا مشهود و صدای رودخانه ای که در همان حوالی شتابان در حال عبور بود شنیده می شد.
 پس از خروج از روستا به رسم دیرین شقایقی ها در ابتدای برنامه حلقه همدلی با مرکزیت سرپرست خوبمان تشکیل دادیم و پس از تقسیم وظایف ومشخص شدن مسئولیت نفرات، درآخر بازهم به این نکته تاکید شد که هدف؛ اجرای یک برنامه خوب مبتنی بر مدیریت زمان و تمرین همکاری و نظم است نه فقط رسیدن به قله ! صراحت، اطمینان و آرامشی که در صحبتهای آقای غفوری بود جوری دلمان را قرص و خیالمان را راحت کرد که گویی انرژی دوچندانی به درونمان رسوخ کرده بود. 
کوچه "پسین چال" اولین گردش به راست در ادامه مسیر بودکه ما را به سوی تابلوی" بطرف آبشار" راهنمایی می کرد. مسیر پلکانی مشرف به دره ای تقریبا عمیق که با گارد ریل حاشیه امنی برای عبور ایجاد می کرد و رودخانه ای که داخل دره دربستر خود در حال گذر بود را پشت سر گذاشتیم تا پس از حدود 20 دقیقه که همراه با کاهش ارتفاع بود به کف دره و آبشار کرکبود در ارتفاع  2250 رسیدیم.  ازرودخانه بدون مشکل خاصی گذر کردیم چون در آن قسمت مسیر عمق و پهنای چندانی نداشت. اما گذر از تخته سنگهای کنار آبشار که با ارتفاع زیاد ما را به سمت مسیر اصلی و پاکوب می برد نیازمند احتیاط و دقت بیشتری بود که این مهم در تاریکی ابتدای روز، نمود بیشتری داشت. نور هدلامپ و مهتاب بیشتر از هر زمان دیگری به کمکمان آمد تا با اعتماد بیشتری مسیر چالش برانگیزی که بعضا" نیازمند دست به سنگ شدن بود را پشت سر بگذاریم و در ساعت 4:50 خودمان را بالای شیب در حال کم کردن لباس ببینیم. ادامه مسیر سنگلاخ بود و تشخیص پاکوب نیازمند دقت بود. با گامی آهسته وپیوسته مسیر را پیمایش کردیم. شیب کمتر شده بود ولی سنگها خشن بودند ودستهایمان همچنان برای گذر از سختیها آماده یاری رساندن به پاهایمان بودند.  گهگاهی که مسیر مجالی می داد  نگاهی به آسمان پرستاره می کردیم که با کمی دقت حتی میشد کهکشان راه شیری را  نیز تشخیص داد. چنان عظمتی در اعماق آسمان وجود داشت که بی اختیار خودمان را در اوج غرور و توانمندی کوچک و ناچیز حس کردیم!

سات-980601- 3

بعد از حدود نیم ساعت به مسیر با خاک نرمتری رسیدیم که با شیب ملایم ما را به سمت یال اصلی در سمت چپمان هدایت می کرد. 
بدون توجه به فراز و فرود باقی مانده، سرخوش از راهی بودیم که پشت سرنهاده بودیم. ساعت6:10 که خورشید زیبا به ناز از پشت کوههای مشرق رخ نمایان می کرد به "کوچک دروازه" در ارتفاع 2،764 متری رسیدیم. در روشنایی روز وسط دشت وسیع ،تخته سنگهای بزرگ و خشن و دورنمای دیواره های بلندی نمایان بودند که معمار طبیعت به شکلی عجیب و غریب طراحی شان کرده بود. 
کمی نفس تازه کردیم و هوای صبحدم را فرو دادیم و مصرانه پیش رفتیم تا مسیر کمی باریکتر شد، یکطرفمان دره بود و سمت دیگر تخته سنگ ولی پاکوب کمرنگ همچنان دیده می شد. چالش چندانی در مسیر نبود و گویی برای رفع خستگی ساخته شده بود تا میان صدای پرندگان ما را متوجه زیبایی های اطرافمان کند. 
ساعت 7:45  از دور ساختمان مخروبه ای مشاهده میشد که بنظر می رسید بقایای آتشکده ای  باشد که از دوران باستان به یادگار مانده است ولی اکثر دوستان از آن بعنوان ساختمان امامزاده یاد می کردند. در ارتفاع3،200 متر و قبل از ساختمان امامزاده چشمه فصلی وجود دارد که پوشش  سبزی از گیاهان مختلف را موجب شده است. با کمی ادامه مسیر به سمت بالا و غرب ساعت 8 به چشمه ترازان و گوسفند سرا در ارتفاع 3،230 متر رسیدیم که این چشمه دایمی بوده و از برکت وجودش گستره  سبزی از انواع گیاهان سراسر دشت مسطح را پوشانده بود. به دستور سرپرست برای صبحانه ، استراحت و پر کردن مخازن آب توقف نمودیم تا 30 دقیقه بعد با توان بیشتری رهسپار شویم. لازم بذکر است تا قله دسترسی دیگری به آب آشامیدنی وجود ندارد. 
 ادامه مسیر همراه با کاهش ارتفاعی چند مرحله ای درحدود 130 متر بود که به راحتی طی نشده بود و این تضاد فراز و فرود کمی روحمان را به چالش می کشید. (این موضوع بخصوص در زمان فرود که قوای جسمی به تحلیل رفته است بیش از زمان صعود می تواند آزار دهنده باشد که بهتر است مد نظر همنوردان قرار گیرد. ) هرچند این کش و قوس مسیر برای آبدیده شدن فولاد درونمان لازم بنظر می رسید.
ساعت 90:40 به ارتفاع 3،100 متری و پایینترین نقطه کاهش ارتفاع رسیدیم . توقفی کوتاه نمودیم تا دوباره آماده اوج گرفتن شویم. 
 مسیر پیمایش ما بگونه ای بود که خورشید پشت سرمان قرار گرفته بود و گرمای نیمروز کمتر آزارمان می داد.  سنگهای صیقلی در طول مسیر وجود داشت که با کمی بی دقتی می توانست نفرات را با مشکل مواجه کند . همچنین مسیرهای فرعی که به پرتگاه های عمیقی منتهی میشد و نیازمند این بود که در مسیر بازگشت مورد توجه بیشتری قرار گیرد، مخصوصا" اگر با تاریکی هوا مصادف میشد. در برخی موارد بدلیل نامشخص بودن مسیر از جی پی اس استفاده می شد که مصداق ملموسی از اهمیت کاربرد ابزار کوهنوردی در کنار تجربه سرپرست و مسئول فنی بود.
نسیم خنکی که از ابتدای راه همراهمان بود و برفی که در ارتفاع 3،375 متری لابلای شیار دره ها مشاهده می شد حال و هوای منطقه را با دیگر مناطق متفاوت میکرد. بعضا مسیر اصلی در مواردیکه پاکوب نمایان نبود، با سنگچین مشخص شده بود که می تواند در مواقع عدم دسترسی به جی پی اس و راهنما مد نظر قرار گیرد .( هرچند پیمایش این مسیر بدون آگاهی قبلی از مسیر اصلا توصیه نمی شود. )
ساعت 11:15 در ارتفاع 3،568 متری دو ستون سنگچین  بلند و عظیم  مشاهده شد که ساخته دست  کوهنوردانی بود که دوست دارند نشانه های خوشایندی از خود در طبیعت بجا بگذارند و نقطه ای بود برای استراحت کوتاه ما و ثبت چند عکس یادگاری در حافظه دوربینهامان. 

سات-980601- 4

وقتی دوباره آماده حرکت شدیم دورنمای شیب پیش رویمان خبراز چالشی اساسی می داد که بدلیل داشتن سنگهای سست و لغزشی، پیمایش آن جز با هدایتی صحیح و تکیه بر قوای روحی و جسمی نفرات ممکن نبود. اندکی سهل انگاری در مسیر صعود و فرود منجربه جدا و پرتاب شدن سنگ و اصابت به نفرات پایینتر گروه میشد که این شرایط، پیمایش را با طمانینه و آرامش بیشتری همراه کرده بود. در حالیکه که لحظه به لحظه گوش بفرمان و مطابق خط مشی تعیین شده توسط سرپرست برنامه حرکت می نمودیم پس از حدود 40 دقیقه نفس گیر خودمان را بالای شیبی دیدیم که پایین راه باورمان نمیشد به این زودی ها تمام شود. ارتفاع 3،870 متر و ساعت 12:10 ظهر بود. حالا چیزی در دلمان می جوشید که شبیه لذت لحظات فتح قله بود هرچند برای جشن پیروزی کمی زود بود ولی زمزمه اش زیر لب و تخمین زمان تقریبی لحظه وصال دست کمی از لذت رسیدن نداشت. 
کمی آب نوشیدیم و با استراحتی مختصر قوای خود را دوباره تجهیز کردیم تا باقی مانده راه را طی کنیم. حالا می توانستیم قله را فرا روی خود ببینیم. هرچند باز هم مسیر با افت و خیز همراه بود ولی تا زیر قله سوار بر شیب ملایمی بودیم . 15 دقیقه آخر راه هیجان و شوق بیش از حدمان حواسمان را از تندی مسیر پرت کرده بود و در نهایت ساعت 13 در اوج شادی، ناباوری و سرمستی پا بر بلندترین نقطه کوه سرسخت سات نهادیم . منطقه ای پهن و وسیع که تابلوی کوچکی به نشان قله در مرکز آن به زمین نشانده شده بود. 
به جرات می توان گفت صعود شکوهمندی بود .مسیر صعود 14.7 کیلومتر بود که با احتساب زمانهای توقف و استراحت در حدود 9 ساعت طی شده بود و در مقایسه با گزارش برنامه های ارائه شده ، زمان مناسبی بنظر میرسید. به عقیده همنوردان رمز این موفقیت مدیریت زمان و سرپرستی درست و دقیق آقای غفوری و گامهای پیوسته و استراحتهای کوتاه و صد البته توان جسمی و روحی نفرات حاضر در برنامه بود. 
ساعت 14 پس از صرف ناهار و تجدید قوا از قله به سمت پایین حرکت نمودیم و بی وقفه تا ساعت 16 راه پیمودیم درحالیکه هنوز 10 کیلومتر از مسیر باقی بود . مسیر فرود برای کاهش ریسک مواجهه با تاریکی و مشکلات احتمالی، کاملا منطبق با مسیر صعود بود و جز برای نفس گیری در فرازها و مسیرهای ریزشی که قبلا" با آنها مواجه شده بودیم توقفی ننمودیم. ساعت 17:30 به چشمه رسیدیم و جسم خسته خود را با آب خنک کوهستان نشاطی دوباره بخشیدیم و با تنقلاتی که در کوله بارمان بود خستگیمان را زدودیم . بقیه راه چالش خاصی نداشت و قبل از تاریکی هوا توانستیم تخته سنگهای کنار آبشار را نیز پشت سر بگذاریم و راس ساعت 20:30 پس از طی کردن حدود 29 کیلومتر، داخل روستای کرکبود جشن پیروزی خود را کامل کنیم.   
نکات قابل توجه این برنامه:
1- برخی گزارش برنامه های ارائه شده در سایتهای مختلف در مورد ارتفاع وطول مسیر پیمایش با اغراق و بزرگ نمایی، موجبات عدم شفافیت و نبود تصویر درستی از برنامه شده است.
2- این برنامه به دلیل مواجهه با تاریکی حتما" نیازمند تجهیزاتی از قبیل جی پی اس، هد لامپ و برخی لوازم شب مانی می باشد. 
3- بدلیل طولانی بودن مسیر و فراز و فرودهای نسبتا زیاد ، توان روحی بالای نفرات و مدیریت زمان، پیش نیاز حضور در این برنامه می باشد. 
4- مسیر طی شده در این گزارش تابستانه است و بدلیل شیبهای تند در برخی قسمتهای مسیر احتمال ریزش بهمن وجود دارد لذا توصیه می شود صعود زمستانه از مسیر روستای بزج طالقان صورت گیرد. 

"به امید بهروزی و شادکامی همه همنوردان بزرگوار و سپاس مجدد از سرپرست خوشفکر و توانمند برنامه"
سات-980601- 5

تعداد بازدید : ۸,۸۸۵
تعداد کاراکتر باقیمانده: 500
نظر خود را وارد کنید