صعود آبشار امید
گزارش برنامه تمرین یخ نوردی صعود آبشار امید منطقه خور
سرپرست و نویسنده گزارش:سلمان بهمن دار
نفرات شرکت کننده :علیرضا یوسفیان، میثم قائیدوند، سلمان بهمن دار
تاریخ اجرای برنامه : 1400/11/14
این برنامه خارج از تقویم باشگاه و در راستای تمرینات هفتگی اجرا شد.
ابتدا ی توضیح مختصری در خصوص آبشار امید بدم بعد برم سراغ شرح گزارش.
آبشار امید یکی از سه آبشاری هست که امسال با هدایت آب دره سمت راست عروس بر روی دیواره سمت راست آبشار عروس شکل گرفتن، البته سال قبل هم این مسیر رو آب انداخته بودیم اما بخاطر مشکلات فنی اوایل فصل شکل گرفت ولی بعد لوله یخ زد و ادامه پیدا نکرد و امسال با برطرف کردن اون مشکل به کمک و همراهی دوستان این آبشار شکل گرفت و با توجه به تجربه صعود بر روی آبشار نوا، آبشار 3 در همین منطقه خور، آبشار کرجی ها در سال های گذشته، آبشار داماد و فرزند ناخلف که فکر می کردم صعود سختی داشته باشه می تونم به جرات بگم بالاترین درجه صعود رو داشت که در موردش در شرح گزارش توضیح می دم،یکی از مزیت های این مسیر داشتن بالاترین ایمنی از نظر خطر بهمن در بین آبشارهای منطقه هستش.
هر چند امسال شرایط هوا اونجوری که باید سرد نشد و فصل یخ نوردی خیلی دیر شروع شد و خیلی زود هم به پایان رسید ولی ما دست مزد این چند سال کارو وقت و هزینه ای که برای ایجاد کردن این مسیرها گذاشته بودیم رو یکی پس از دیگری گرفتیم. آبشار امید در انتهای دیواره سمت راست آبشار عروس قرار گرفته که ابتدا 25 متر عمود و بعد حدود 5 متر شیب خفته و دوباره حدود 5 متر یخ عمود داشت که جای بسیار مناسب برای زدن کارگاه حمایت داره البته این اطلاعات مربوط به سمت راست آبشار و سمت چپ ی ستون به مراتب سخت تر داشت که نه ما جرات و توان صعودش رو داشتیم نه دیدیم که کسی دیگه این کارو کرده باشه.
قبل از اینکه شروع کنیم به صعود بطور کلی مثل خیلی از صعودها ی ترسی داشتم ولی اینبار کمی ترسم بیشتر بود یکی بخاطر اینکه دوستان گفتن ریزش داره و دوم اینکه تا حالا کسی روی این مسیر کار نکرده بود که این موضوع از طرفی هم حس خوب و انگیزه میداد که با انرژی بیشتر بریم به سمتش.
تعداد پیچ هامون کم بود و مثل روز قبل دوست خوبم محمود بهروزی لطف کردن 5 تا پیچ از پیچ یخ های خودش رو بهمون داد و همین کارمون رو راه مینداخت.
خلاصه باید دل رو به دریا میزدیم،اول تصمیم داشتم از وسط آبشار شروع کنم و بعد کم کم برم سمت راست اما با بستن پیچ اول و بررسی شرایط یخ ی ستون همون سمت راست بود که یخ خوبی داشت و تصمیم گرفتم از همون صعود کنیم، در فاصله حدود 2 متری از سکوی یخی که زیر آبشار بود پیچ دوم رو بستم و داشتم صعود می کردم که همون اول کار پاندول شدم و اینجا بود که اهمیت فاصله میانی های اول مشخص میشد، از اونجایی که تا حالا هیچ تبر و کرامپونی به این یخ نخورده بود و همینطور بخاطر کاملا عمود بودن مسیر و بعضا قندیل های کوچیک و بزرگی که بالای سر و چپ و راست آویزون بودن از نظر ذهنی ایجاد چالش می کردن و کار صعود خیلی سخت بود اما به هر حال باید تلاش خودمون رو می کردیم.
سعی کردم آرامش خودم رو حفظ کنم و با فکر به صعود خودم ادامه بدم، از اونجایی که نه تکنیک دارم و نه قدرت بدنی بالا و همینطور بخاطر شرایطی از جمله پیچ یخ کند، نداشتن دسکش مناسب، سرمای هوا و همینطور ترس از پاندول شدن ی مقدار که صعود می کردم خود حمایت خودم رو میزدم و مینشستم رو تبر که هم بتونم میانی هام رو ببندم هم تو این فاصله استراحت کرده باشم، خب میدونید تو یخ نوردی بخاطر ابزار و لوازم خطرناک مثل تبر وکرامپون و همینطور خود یخ باید هر کاری میتونیم انجام بدیم که پاندول نشیم وگرنه با توجه به مواردی که گفتم میزان آسیب هم به نفر صعود کننده هم ابزارولوازم بسیار بالاست،خلاصه با همین روش استفاده از خود حمایت روی تبر حدود 20 متر صعود عمود داشتم و وقتی کراکس مسیر رو رد کردم و به ی شیب تقریبا 85درجه رسیدم که تو اون قسمت یخ خیلی خوبی داشتیم ی کارگاه سه نقطه از دو آبالاکف و ی پیچ گرفتم و دیگه ادامه ندادم چون هم دیگه پیچی برای ادامه صعود هم توان بدنی نداشتم، در مسیر بازگشت میانی ها رو باز کردم تا نفرات بعدی یا در صعود بعدی بتونیم ادامه مسیر رو صعود کنیم. نفر دوم میثم قاعدوند آماده صعود شد و بعد از صعود بصورت قرقره تا کارگاهی که ایجاد کرده بودیم بصورت سرطناب بقیه مسیر رو صعود کرد و خودش رو به بالای آبشار رسوند که حدود 15 متر دیگه به این مسیر اضافه شد و در مجموع حدود 35 متر صعود داشتیم.
با توجه به اینکه ی طناب تا پایین نمیشد فرود اومد میثم در دو مرحله و جابجایی ابزار اومد پایین بعد از اون علیرضا یوسفیان یکبار تا کارگاه اول بصورت قرقره صعود کرد و بعد از اون دوباره من تا کارگاه اول بصورت قرقره و بقیه مسیر رو سر طناب البته بدون بستن پیچ یخ صعود کردم تا جایی که میثم صعود کرده بود و اونجا مجدد ی کارگاه سه نقطه باز ترکیبی از دو آبالاکف و ی پیچ یخ ایجاد کردم و علیرضا یوسفیان ته طناب صعود کردن و رسیدن به کارگاه و اونجا در کنار هم چند تا عکس یادگاری گرفتیم و یاد کردیم از دوستانی که در کار ایجاد این مسیرها همکاری کرده بودن و در نهایت با دو طناب و با استفاده از کارگاه آبالاکف فرود اومدیم و میانی هارو جمع کردیم و با یک انرژی زیاد از انجام این کارو لذتی که برده بودیم لوازم مون رو جمع کردیم و راهی شهر شدیم در بین راه در مسیر جاده چالوس روستای پورکان رفتیم پاتوق همیشگی مون ی دوغ و کیک زدیم به بدن و راهی خونه شدیم.
جا داره تشکر کنم از دوستان خوبم، محمد تبدل، محمود بهروزی، اتابک روشنی،علی محمدی که تو فصل پاییز در دو برنامه شرکت و همراهی کردن تا بتونیم آب رو از طریق لوله ها هدایت کنیم روی دیواره ها که بتونیم بریم یخ نوردی کنیم و لذت ببریم.