به نام خالق کوهستان
خلنو بعد از دماوند، علم کوه و آزاد کوه چهارمین قله بلند البرز مرکزی با ارتفاع 4387 متر میباشد.
مسیر های صعود
روستای لالون / تلخاب/ آبشار لالون / گردنه وزوا که از اینجا به بعد مسیر دو قسمت میشود (رایج ترین مسیر) :
الف) حرکت به سمت شمال غرب و فرود به سمت کف دشت اسبی چال/ رد شدن از زیر تیغه های ژاندارک که در سمت غرب ما واقع میشود/ صعود از یال منتهی به خلنوکوچک (هم میشود خلنو کوچک را صعود کرد و هم صعود نکرده وبه سمت راست تراورس کرد و به سمت گردنه بین دو خلنو رفت.
ب) قله برج/ عبور از تیغه ژاندارک/ قله خلنو کوچک و بزرگ
2- دره وارنگه رود/ دو آب / دریاچه خلنو / خلنو بزرگ (طولانی ترین مسیر)
3- روستای آبنیک/ جانستون/ گردنه وزوا/ خلنوبزرگ
4- روستای شمشک / خط الراس سرکچال ها/ گردنه ورزاب / قله برج/ خلنو کوچک و بزرگ (مسیر زمستانه)
مسیر ما در این برنامه :
روستای لالون / تلخاب/ آبشار لالون / گردنه وزوا / دشت اسبی چال/ خلنو بزرگ
وجه تسمیه روستا
در قدیم به دلیل وجود گل های فراوان در منطقه به نام لاله گون بوده است.
پوشش گیاهی
شبدر وحشی، ترشک ، گرز، جعفری وحشی، قارچ های خوراکی، گلپر
پوشش جانوری
کل ، بز ، قوچ ، میش ، خرس ، روباه، گرگ، کبک، عقاب
وضعیت دسترسی به آب:
1- انتهای روستا و ابتدای مسیر
2- تلخاب
3- بالای آبشار لالون
4- چشمه ای در ارتفاع 3500 متری قبل از رسیدن به گردنه ورزاب
وضعیت آنتن دهی
1- کمی قبل و بعد از آخرین چشمه آنتن دهی برای ایرانسل به صورت خیلی ضعیف وجود دارد.
2- روی قله برج و خلنو نیز آنتن دهی وجود دارد منتها باید به دنبال آن گشت!
موقعیت های مناسب جهت کمپینگ
1- چشمه تلخاب
2- آبشار لالون
3- گردنه وزوا
4- گردنه بین دو خلنو که جا برای یکی دوتا چادر دارد.
نیاز به انجام کار فنی ندارد.
توپوگرافی قله
جدول ارتفاعات منطقه
شرح گزارش
روز اول
ساعت 13 از میدان توحید به سمت تهران و فشم راه افتادیم و تعدادی از همنوردان نیز از جمله سرپرست درتهران به ما ملحق شدند. ساعت 17 به روستای لالون رسیدیم و نزدیک پل پیاده شدیم. بعد از حاضرشدن جلسه معارفه روی پل برگزار شد و سرپرست نیز به موضوعاتی چون نظم و ترتیب در گروه و سرموقع حاضر شدن تاکید کرد.
ساعت 17:30 حرکت خود را شروع کردیم. پاکوب کاملا مشخص بود و بعد از روستا در سمت چپ و قسمت غربی دره که در ابتدا محور شمالی جنوبی داشت حرکت کردیم. در سمت راست دره غاری را در دل دیواره های سنگی مشاهده کردیم.بعد از مدت کوتاهی و با کمی فرود به کف دره رفتیم و از عرض رودخانه که روی آن یک تکه چوب باریک و بلند بود و باید از روی آن میگذشتیم، رد شدیم. و در سمت راست دره قرار گرفتیم و در کف آن به حرکت خود ادامه دادیم. هوا زیاد گرم نبود و باد خنکی می آمد و بخت با ما یار بود.
آمادگی و همینطور تجربه و سرعت عمل افراد در سطوح بسیار متفاوتی بود و همین روند صعود را بسیار کند کرده بود و آنطور که از اخرین پیش برنامه دماوند جبهه غربی انتظار میرفت نبود.
در مسیر به دو پاکوب برخوردیم که هردو به یکجا میرسید ولی سمت راستی شیب بیشتری داشت. ما سمت چپ را انتخاب کردیم و ادامه دادیم.
در راه سمت چپ دره بنایی را مشاهده کردیم که در شیب زیادی قرار داشت ولی متوجه نشدیم کاربری اش چیست و به چه علت ساخته شده و توجهمان را جلب کرده بود. به چشمه تلخاب که رسیدیم از رودخانه رد شدیم و از وسط گوسفند سرا و کنار چادر چونان گذشتیم.
بعد از آن پاکوب بالاتر از دره از کمر کوه میگذشت. مسیر شیب زیادی نداشت و با توجه به سرعت تیم هیچ گونه فشاری وارد نمیگردید. ما قسمتی از مسیر را در تاریکی پیمایش کردیم. هوا تاریک شده بود اما ماه تقریبا کامل بود و انگار که مهتابی روشن کرده بودند. بدین ترتیب نیاز به هدلمپ هم حس نمیشد. درواقع روشن کردن هدلمپ در این شرایط هدر دادن باطری آنست و این درست برخلاف مدیریت انرژی و منابعمون در کوه هست.
ساعت حدود 21:30 دقیقه به بالای آبشار رسیدیم و چادر ها را بر پا کردیم. هوا به نظرم سرد نمیومد و باد خیلی کمی می وزید. در همان اول سرپرست ساعت بیدار باش را 5 و حرکت را 5:30 دقیقه اعلام کرد. بعد از صرف شام و جمع و جور کردن وسایل اکثرا ساعت 12 -1 به خواب رفتیم و با ماهتاب وداع گفتیم.
قله میخواند مرا از عمق خواب ، قله میفهمد مرا با برف و آب
قله میجوید مرا با بوته ها ، قله میفهمد مرا با دره ها
قله بی تاب است و من بی تابتر
جرعه ای ناب است در این شور و شر
روز دوم
من ساعت 4:30 دقیقه بیدار شدم تا سر موقع حاضر بشوم و دیر نکنم. بعد از 20 دقیقه که در حال بلعیدن صبحانه بودم بیرون چادر آمدم. هوا تاریک تر از شب بود و ماه روشنایی اش را از ما دریغ کرده بود. و تاریکی را در همه جا گسترانیده بود.
بالاخره در زمان تعیین شده همنوردان یکی یکی بیدار شدند و از چادرهایشان بیرون خزیدند. ساعت 5:30 دقیقه شد ولی به جز سه نفر کسی حاضر نبود حتی سرپرست. یک ربع گذشت و حرفی از حرکت زده نمیشد. به نظر من پایبند بودن به زمان گفته شده برای حرکت بسیار مهم هست همینطور احترام گذاشتن همنوردان به این زمان و اینکه تمام سعیشان را به کار بگیرند تا به موقع حاضر بشوند.
با 50 دقیقه تاخیر که از نظر من بسیار زیاد هست 6:20 دقیقه با کوله های حمله به سمت گردنه وزوا حرکت کردیم. هوا کمی سرد بود و همنوردان تا دقایقی از حرکت لباس گرم تنشان بود. بالای گردنه هم نشان از وجود مه میداد و همچنین روزی سرد و دلپذیر.چیزی از کمپ نگذشته بودیم که از عرض رودخانه گذشتیم و سمت چپ رودخانه ادامه دادیم.
شیب مسیر از روز قبل بیشتر شده بود. و سرعت تیم باتوجه به سبک شدن کوله ها تغییری نکرده بود و همچنان کند و پر از توقف های چند ثانیه ای بود.
نزدیک گردنه سرپرست و دو نفر از همنوردان از ادامه صعود انصراف دادند و از انجا به بعد آقای رضاقلی سرپرستی را به عهده گرفت. بعد از آن کمی سرعت در تیم افتاد و چیزی حدود نیم برابر بیشتر شد. نزدیک گردنه داخل مه شدیم. مهی زیبا که جلوی تابش خورشید را گرفته بود و باعث مطبوع شدن هوا شده بود.
حدود ساعت 9 به گردنه رسیدیم و پاکوبی را که به کف دشت و در جهت شمال غرب می رفت را ادامه دادیم. در دشت مسیر به صورت کفی بود و بعد از پشت سر گذاشتن آن دامنه یال روبه رو را صعود کردیم و روی یالی افتادیم که به سمت خلنو کوچک میرفت. اما خب به دلیل کمبود زمان و سرعت تیم خلنو کوچک را صعود نکردیم و به سمت راست تراورس کردیم و خودمان را به گردنه ای که بین دو خلنو کوچک و بزرگ بود رساندیم.
روی گردنه دریاچه خلنو و منطقه وارنگه رود با زیبایی تمام نمایان شدند. روی گردنه یک جای خوب هم برای چادر زدن وجود داشت که دور آن سنگ چیده شده بود. بعد از آن به سمت شمال حرکت کردیم تا در نهایت ساعت 11 به خلنو بزرگ رسیدیم که با سنگ چین مشخص شده بود و تابلو داشت. جالب هست که این سنگ چین در برنامه ای قبل از روی قله برج به نظرم شبیه آدمکی می رسید.
بخاطر سردی و احتمال خرابی هوا مبنی بر بارش سریع عکس گرفتیم و راه فرود را در پیش گرفتیم. سرعت تیم هنگام فرود نیز کند بود. ولی خب باید اینجور مواقع صبوری به خرج داد و به کمک افرادی رفت که تجربه شان کمتر هست و یادمان بیاید که ماهم زمانی نه چندان دور به این صورت بودیم.
مسیرفرود با صعود کمی متفاوت بود و عموما سعی داشتیم از شن اسکی ها فرود بیایم تا به کف دشت برسیم. بعد از دشت دوباره کمی ارتفاع گرفتیم تا روی گردنه وزوا قرار بگیریم و سپس دوباره ارتفاع کم کردیم. بعد از چند توقف ساعت حدود 14 به کمپ رسیدیم.
پس از صرف ناهار چادر ها را جمع کردیم و ساعت 15:30 دقیقه محل کمپ را ترک گفتیم. در راه چندین توقف داشتیم و در نهایت ساعت 18:30 دقیقه به روستا و مینی بوس رسیدیم. و ساعت حدود 10 نیز به کرج.
در اخر از آقای امانی، سرپرست برنامه و از همه همنوردانی که در این برنامه حضور داشتند، سپاس گزارم.