برنامه قلل سیاه کمان و چالون
سرپرست برنامه : آقای سلمان بهمن دار
تهیه کننده گزارش : علی حاجیلو
تاریخ اجرا : 29و30 تیر ماه 96
مسیر دسترسی به منطقه صعود : کلاردشت - رودبارک – قرارگاه ونداربن
وضعیت آنتن دهی موبایل : از قرارگاه ونداربن تا پل دوم ، کمی قبل از جان پناه سرچال تا جان پناه و بر روی قله سیاه کمان آنتن دهی همراه اول وجود دارد.
وضعیت آب در منطقه : در قرارگاه ونداربن تا پل دوم مسیر پاکوب در کنار رودخانه می باشد و آب قابل شرب به صورت چشمه در کنار سنگ کشتی و جان پناه سرچال وجود دارد.
برنامه در مورخ 29/4/95 با تعداد 15 نفر مشتمل بر 7 نفر از اعضاء گروه شقایق و 8 نفر به عنوان مهمان اجرا گردید.
اسامی همنوردان:
اعضاء شقایق : سلمان بهمن دار، مشیر هاشمی ، علی حاجیلو ، پدرام بهرامی ، آبتین علوی ، آزاده سالمی و مجتبی کبودوندی.
اعضاء میهمان : شبنم رشیدی ، مهدی میار ، مهرداد محزون ، قدرت نعمت الهی ، روح الله قره داغی ، الهام خلیلی ، مرضیه فرهادیان و میثم مهدی.
ساعت 4:30 صبح پنج شنبه 29 تیر ماه از سر 45 متری گلشهر و ساعت 5 صبح از میدان کرج با مینی بوس آقای کشاورز حرکت کردیم. با توجه به تعطیلی رسمی روز پنج شنبه از همان ابتدای جاده چالوس با ترافیک سنگینی مواجه شدیم و می دانستیم که برنامه ریزی های ما را تحت تاثیر قرار خواهد داد. تحمل ترافیک در ابتدای سفر دشوار بود. برنامه ما رسیدن به قرارگاه ونداربن حدود ساعت 9 صبح بود ولی ساعت 14 به ونداربن رسیدیم. تنها فرصت استراحت در مسیر هم توقف 15 دقیقه ای در پل زنگوله بود که در این نقطه دوستان دیگری از باشگاه که به سرپرستی شهاب امانی عزیز عازم قله علم کوه بودند را ملاقات کردیم. وقتی ساعت 12 ظهر به رودبارک رسیدیم با ازدحام بسیار زیاد کوهنوردان عازم قله علم کوه مواجه شدیم. بحران ، بحران یافتن نیسان بود. با توجه به مسیر خاکی تا قرارگاه ونداربن آقای کشاورز به دلیل احتمال خرابی ماشین حاضر به بردن تیم نبود تا جایی که به فکر انصراف از صعود و صعود به قلل نزدیکتر مانند وره وشت هم افتادیم. سلمان هم آشوب بود چرا که مسئولیت سرپرست در این مواقع سنگین و پر استرس خواهد بود.نهایتا با تماس خانم رشیدی با یکی از افراد محلی آشنا از شهر کلاردشت یک دستگاه نیسان آماده و اعزام شد. این دوست مهربان شخصا زحمت آوردن نیسان رو متقبل شده بود. با تیم آقای امانی هم تماس گرفتیم تا از کلاردشت نیسان تهیه کنند. سوء مدیریت و بی کفایتی موج می زد و باز هم تاسف خوردم به حال جامعه خودم.
ساعت 13 با نیسان به سمت ونداربن حرکت کردیم به طور مشخصی فرصت صرف صبحانه نبود و با توجه به کمبود زمان امکان صرف ناهار هم میسر نشد. ساعت 13:45 به ونداربن رسیدیم و بی معطلی آماده حرکت شدیم. همانطور که پیش بینی می کردیم قاطری هم برای حمل بار نبود. البته پیشتر در این خصوص به دوستان هشدار داده شده بود که به حمل بار توسط قاطر و وجود جا در پناهگاه سرچال امید نبندند. ساعت 13:55با کوله هایی سنگین حرکت را دره غربی قرارگاه ونداربن در کنار رودخانه آغاز کردیم بعد از حدود 20 دقیقه حرکت به گوسفند سرای اول بریر رسیدیم و 10 دقیقه بعد از گوسفندسرای اول به گوسفند سرای دوم و پل کلارجان رسیدیم. سمت راست پل ، دره کلارجان قرار دارد و سمت چپ مسیر عبور ماست. 10 دقیقه بعد به پل دوم رسیدیم که از اینجا به بعد از کف دره و کنار رودخانه خارج شده و ارتفاع می گیریم. ساعت 15:10 به تابلو یادبود فردی به نام نادر گل مرصع رسیدیم که هیچ توضیحی بابت این یادبود وجود نداشت. از اینجا تا سنگ کشتی در حقیت مسیر بیشتر شبیه یک تراورس روی دامنه است.
ساعت 16 به سنگ کشتی رسیدیم. یکی از وجوه ممیزه این مسیر و منطقه علم چال و تخت سلیمان وجود سنگها و صخره های بزرگ در مسیر صعود است. سنگ کشتی هم یک سنگ بزرگ شبیه میوه هلو است که یک چهارم سطح بالایی آن برش خورده و جدا شده باشد که عرشه یک کشتی را تداعی می کند و به همین دلیل سنگ کشتی نامگذاری شده. 10 متر بالاتر از سنگ کشتی چشمه آبی وجود دارد که می توان برای آب نوشیدنی از آن استفاده کرد. پس از سنگ کشتی باید درسمت چپ و مسیر پاکوب به سمت جنوب حرکت کرد که دره سمت راست آن هم اسپد دره نام دارد. در کنار سنگ کشتی 15 دقیقه فرصت استراحت و خوردن مختصری غذا داشتیم سپس دوباره کوله های سنگین را بر دوش گذاشتیم و به قصد رسیدن به پناهگاه سرچال قبل از غروب خورشید حرکت را آغاز کردیم. در این نقطه سرپرست تیم تصمیم گرفت به همراه یکی از دوستان کمی با حوصله تر از پشت سر حرکت کنند و سرپرستی تیم را به من سپرد. من هم سعی کردم تیم را به گونه ای حرکت دهم که هم فشار شیب مسیر هم سنگینی کوله ها بیشتر اذیت نکند و هم بتوانیم قبل از غروب خورشید به سرچال برسیم و در روشنایی بتوانیم محل نصب چادرها را مشخص کنیم چراکه صعود خوب فردای ما بسیار وابسته به خواب خوب دوستان بود و خواب خوب هم به محل خوب چادر بستگی داشت.
بعد از سنگ کشتی مسیر دوباره شیب می گیرد در مسیر منطقه ای به نام کنگلک وجود دارد که شیب حرکت روی دامنه با مسیرهای زیگزاگ وجه ممیزه آن است. از اینجا برخی دوستان از سنگینی کوله ها شکایت می کردند که با استفاده از توان افراد پرتوان تر سعی شد به این دوستان کمک شود. در انتهای منطقه کنگلک یک چشمه آب فصلی وجود دارد که با یک شلنگ به یک حوضچه آهنی هدایت می شود. قبل از رسیدن به سرچال به منطقه ای با شیب تند می رسیم که به لیزونک معروف است شکل این منطقه به گونه است که گویی از داخل یک قیف حرکت می کنیم و پس از یک شیب تند به منطقه مسطح سرچال می رسیم. ساعت 19:40 به جانپناه سرچال رسیدیم. من و آقای مهدی کمی جلوتر از تیم به سرچال رسیدیم و در دشت جنوبی سرچال و در کنار پناهگاه به دنبال جای مناسب برای برپایی چادرها گشتیم. بالکن پناهگاه و اکثر مناطق خوب نصب چادر قبلا اشغال شده بود ولی چند جای مناسب در اطراف به شکل پراکنده وجود داشت که چند چادر را برقرار کردیم با توجه به وجود جای مناسب در داخل پناهگاه نیمی از دوستان هم تصمیم به خوابیدن در پناهگاه گرفتند. سلمان و آقای هاشمی هم 40 دقیقه بعد به پناهگاه رسیدند. برخی دوستان دچار سردرد و حالت تهوع شده بودند. به خواست سرپرست دوستان ساعت 21:15 برای صرف شام و انجام هماهنگیهای صعود فردا در داخل پناهگاه دور هم جمع شدند. مقرر شد ساعت 4 صبح برپا و 5 صبح حرکت آغاز شود.
ساعت 4 صبح از خواب بیدار شدیم و در عرض یک ساعت چادرها رو جمع آوری کردیم و صبحانه را صرف کرده و ساعت 5 حرکت را آغاز کردیم. بنا بر اطلاعات جمع آوری شده قبلی می دانستیم مسیر صعود از یال روبروی میان سه چال خواهد بود بنا بر این در مسیر سرچال به علم چال حرکت کردیم و به دو راهی میان سه چال رسیدیم و از منطقه سنگی مورن در حال گذر بودیم که کم کم به سمت جنوب شرقی تغییر مسیر دادیم. و با یک تراورس به سمت شمال روی پایین دامنه غربی قله سیاه کمان سوار بر یال غربی قله شدیم . با توجه به بررسیهای ما از منطقه سرچال این یال بهترین مسیر صعود می باشد. گذار از این مسیر با شیب تند متوسط 50 درجه آرام بود و برخی نقاط مسیر دست به سنگ شدن را ضروری می کرد و تیم را به زحمت بیشتری می انداخت . ریزشی بودن مسیر هم حرکت با فاصله کم از یکدیگر و احتیاط بیشتر را طلب میکرد. روی یال بودیم که متوجه حضور حدود 50 بز کوهی روی یال روبرو ( یال شمالی قله) شدیم که با چابکی تمام از میان صخره ها فرود میرفتند و تسلط تمام عیارشان در این موضوع را به رخ ما میکشاندند و به ما یادآور می شدند که حاکمان اصلی قله ها و این مناطق آنها هستند. دیدن این منظره باعث لذت و دلگرمی ما شد.
ساعت 9:30 بود که با صعود ای ایران همگی به اتفاق پای بر قله 4484 متری سیاه کمان گذاشتیم. همگی خوشحال و شادمان بودیم . در حقیقت برای همه افراد تیم این نخستین صعود به این قله بود. منطقه تخت سلیمان و قلل بر فلک کشیده شده آن خصوصا علم کوه و تخت سلیمان و یخچالهای علم چال و میان سه چال ابهت خاصی به منظره قابل دید در مقابل چشمان ما بخشیده بود. از تعدادی از کوهنوردان محلی که بیشتر از ما آشنا به منطقه بودند و بر روی قله حضور داشتند اطلاعاتی در خصوص قلل اطراف گرفتیم. پس از گرفتن عکس یادگاری با نظر سرپرست در قالب یک تیم 6 نفره آماده به سرپرستی عمو قدرت پر انرژی که حضورش در برنامه همیشه غنیمته به سمت قله چالون حرکت کردیم و بقیه تیم به همراه سرپرست از دامنه جنوبی و جنوب غربی قله و از یک شن اسکی طولانی به پایین حرکت کردند. بر اساس اطلاعات دریافتی از دوستان مسیر فرود آنها اگرچه در شن اسکی با شیب تند بوده ولی خطرناک نبوده ولیکن فرود ما ماجرایی متفاوت داشت.
ساعت 10:10 در تیم دوم به سمت قله چالون حرکت کردیم و بعد از یک فرود و فراز تند ساعت 10:50 پا بر قله 4512 متری چالون بزرگ گذاشتیم. چند عکس به یادگار گرفتیم. دو راه در پیش داشتیم یکی اینکه به سمت سیاه سنگها حر کت کنیم و از یکی از دهلیزهای مسیر یا دهلیز سیاه سنگ فرود بیاییم ولیکن با توجه به مشاهده وضعیت برف و یخچالهای با شیب تند و پر از برف اون دهلیزها وقتی که در منطقه علم چال بودیم و نظر به اینکه تجهیزات مناسب برای فرود از یخچال را همراه نداشتیم از این گزینه صرف نظر کردیم. راه دوم فرود از یکی از دهلیزهای کف زین اسبی سیاه کمان به چالون بود که در برخی جاها رد رقیقی از پا کوب هم دیده می شد. من یکی از دهلیزها را پایین رفتم و عمو قدرت هم به دهلیز کناری سری زد نهایتا از مسیری که من فرود رفته بودم ادامه مسیر دادیم . شیب تند و خطرناک همراه با ریزش دائم سنگهای ریز و درشت ، شن اسکی با سنگهای درشت که جریان و رود روان شن و سنگ راه می انداخت از ویژگیهای این مسیر بود. با احتیاط کامل و عبور تک به تک و پشت سر هم مسیر را به کندی عبور کردیم. در اواسط دهلیز مسیر کمی راحت تر شده بود و علیرغم وجود شیب تند از خطرناکی مسیر کاسته شده بود. انتهای شیب هم به یخچال رسیدیم که با سر خوردن و زمین خوردن چند باره دوستان همراه شد.
تیم اول ساعت 13 و تیم دوم ساعت 13:50 به جانپناه سرچال رسیدیم. در ابتدای پناهگاه آقای هاشمی به گرمی از ما استقبال کرد و وقتی به داخل پناهگاه رسیدیم متوجه شدیم در مدت صعود ما به تمیز کردن جان پناه مشغول بوده و اینجا دریافتیم برخی کارها می تواند ارزش بیشتری از صعود هم داشته باشد. با چای و دمنوش آماده ایشان پذیرایی شدیم. مشغول استراحت و صرف صبحانه شدیم. ساعت 15 کوله ها بر دوش آماده فرود را آغاز کردیم. برخی دوستان کمی از بارهای خود را به قاطر سپردند تا فرودی راحت تر داشته باشند. در کنار سنگ کشتی کمی استراحت کردیم و به مسیر ادامه دادیم. آقای بهمن دار و آقای هاشمی برای هماهنگی با نیسان کمی از ما فاصله گرفتند و سریعتر به حرکت ادامه دادند. ساعت 19 به ونداربن رسیدیم و بلافاصله سوار بر نیسان شدیم و ساعت 19:40 به رودبارک رسیدیم.
در قرارگاه رودبارک برای استراحت و نظافت نیم ساعتی توقف کردیم. در قرارگاه ناگهان از کوهنوردان حاضر خبر حادثه برای دوستان هم باشگاهیمان را شنیدیم. خبرهای اولیه از شکستگی پا یک خانم و یک آقا حکایت می کرد. بسیار متاثر شدیم و پیگیر موضوع شدیم و متوجه شدیم دوست همنوردمان آقای محمد یوسفی در اثر سقوط سنگ دچار شکستگی ساق پا شدند و به بیمارستان کلاردشت منتقل شدند. شادی صعودمان با این خبر به محاق رفت. سوار بر مینی بوس شدیم و به سمت کلاردشت حرکت کردیم و مستقیما به بیمارستان کلاردشت رفتیم. آقای یوسفی در حال گذارندن مراحل عکسبداری و ... بود دوستان دیگری هم در بیمارستان بودند. نیم ساعتی در بیمارستان بودیم و پیگیر شدیم تا ببینیم کمک بیشتری از دست ما بر می آید یا نه و قرار بود مصدوم را به بیمارستان چالوس اعزام کنند. ساعت 21 به سمت کرج حرکت کردیم و بازهم با ترافیک سنگین برگشت مواجه شدیم. و نهایتا ساعت 2:30 صبح شنبه به کرج رسیدیم.
در پایان گزارش این صعود را به همه دوستان عزیز خصوصا کسانی که اولین صعود قله 4500 متری را تجربه کردند تبریک میگم و از طرف همه همنوردان خوب این برنامه از زحمات بی دریغ سرپرست دلسوز برنامه آقای سلمان بهمندار عزیز سپاسگزارم.
