گزارش برنامه : صعود قله کرچان
تاریخ اجرا : 19و20/10/1392
نوع برنامه : کوهنوردی زمستانه
مدت اجرا : یک و نیم روزه
سرپرست برنامه : حمید فضلی نژاد
تعداد افراد شرکت کننده : 7 نفر
مربی و مسئول فنی : استاد محمد فراهانی
راهنمای گروه: میثم مومن کیایی
نویسنده گزارش : مریم گرجانی
عکاس : حمید فضلی نژاد
ارتفاع شروع : 2100 متر
زمان تقریبی صعود : 8 ساعت
ارتفاع قله : 3800 متر
زمان تقریبی برگشت :5/3 ساعت
شرکت کنندگان: مریم گرجانی، میثم کیایی، مشیر هاشمی، سلمان بهمن دار، محمد فراهانی، استاد محمد فراهانی ، حمید فضلی نژاد
امکانات : جانپناه ندارد، آنتن دهی همراه در روستا وجود ندارد، تلفن ثابت در کیاسر- ورودی روستای کیاسر بسته است
روز اول (پنج شنبه):
طبق برنامه قبلی، تیم 7 نفره ما ساعت 6:15 بعد از ظهر روز پنج شنبه سوار بر دو دستگاه ماشین سواری شخصی به مقصد روستای کیاسر حرکت خود را آغاز می نماید. حدود کیلومتر 45 جاده چالوس، پس از رستوران ماهان، ورودی روستا در سمت چپ جاده چالوس با تابلو مشخص شده است. از آنجا که در این فصل روستا تقریبا خالی از سکنه می باشد، ورودی جاده فرعی توسط زنجیر بسته شده است. با هماهنگی قبلی راهنمای برنامه (جناب آقای میثم کیایی)، ورودی جاده فرعی باز می شود. جاده فرعی آسفالته به سمت روستا به طول حدود 3 کیلومتر باریک، با شیب خیلی زیاد و دارای چندین پیچ بسیار تند می باشد. همچنین بخشی از مسیر پوشیده در نزدیکی روستا از برف و یا یخ زده می باشد. پس از رسیدن به روستا، اعضای تیم در منزل راهنمای محترم برنامه (جناب آقای میثم کیایی) مستقر می شوند. پس از باز کردن لوله های آب یخ زده و گرم کردن منزل روستایی و صرف چای و شام، مربی و مدیر باشگاه (جناب آقای فراهانی) توضیحاتی در خصوص نحوه حرکت، چیدمان تیم و پوشاک مناسب در برنامه های زمستان ارائه می نمایند.
روز دوم (جمعه):
با توجه به بارش ها و هوای بسیار سرد هفته های پیش صعود آسانی را انتظار نداریم. اعضای تیم ساعت 5:30 حرکت خود را در تاریکی و در اوج برودت هوا آغاز می کنند. سرقدم اول خود استاد فراهانی است، با توجه به تاریکی و یخ زدگی مسیر، با دقت و توجه بیش تری گام برداشته و پس از خروج از روستا، حرکت را در مسیری خاکی و یخ زده ، بر روی یال به سمت شمال شرقی ادامه داده و حدود ساعت 7:10 در کنار صخره ای در منطقه دمخوران باارتفاع 3000 متر استراحت می کنیم. میثم راهنما کارش را خوب بلد است، کیاسر نزدیک ترین مسیر را به قله کرچان دارد و بنابراین شیب بسیار است. از اینجا به بعد مسیر کوهنوردی است، نه کوهپیمایی. حرکت را در مسیر دهلیز صخره ای ادامه می دهیم. سرپرست با پارچه های زرد و قرمز مسیر را بروی صخره ها و درختچه ها نشانه گذاری میکند. این منطقه بدلیل دندانه دار بودن صخره ها دِنده نام گرفته است. مسیر دهلیز، مسیری پر شیب (حدود 30 درجه در بیشترین حالت)، اغلب سنگی و در بخشی از مسیر دارای سنگ های ریزشی می باشد. بعد از حدود یک و نیم ساعت حرکت، ساعت 9:20 صبح در کنار یکی از صخره های انتهای مسیر دهلیز استراحتی با صرف خوراکی داریم.
از صخره ها جدا شده و بعد از گذر از یک نقاب برفی کوتاه حرکت را با برف کوبی بر روی دامنه ای پر شیب به سمت شمال شرقی ادامه می دهیم. قله زیبا با یال منتهی به آن چند دقیقه ایست که خودنمایی می کند، البته این قله فرعی است. کرچان دید بسیار خوبی به تمام قله های البرز دارد، قلل خون کهار و ناز و کهار در سمت چپ(غرب)، خط الراس کرچان،کلاش ویا، هفت خوان در شمال غربی، منطقه آزادکوه، وارنگه رود، توچال، منار و هزاربند در سمت راست مسیر صعود(شمال شرق و شرق و جنوب شرقی) ما نمایان هستند. یک پهنه برفی به نام حوض چال پیش روی ماست، و هوا هوای صعود است، طبق پیش بینی هواشناسی، آسمان صاف و آفتابی است. نفرات برفکوب جلو می افتند، حوض چال را در امتداد نقاب عبور می کنیم تا حدود ساعت 11 در لبه بالایی کاسه آن قرار می گیریم. مسیر مشخص است، به سمت راست(شرق) و سپس شمال. یک فرود و صعود تا آنجا داریم، ماییم و شاهکارهای دیدنی باد و برف به دست هنرمند طبیعت.مسیر در برخی نقاط یخ زده است. آسمان آبی پاک با پراکنش نور خورشید بر ابرهای پراکنده، بر فراز قلل البرز منظره وصف ناشدنی ای را بوجود آورده است. با افزایش ارتفاع، قله دماوند نیز خود را نمایان می سازد. حدود ساعت 12:10 پس از استراحتی کوتاه در کنار سنگی در ارتفاع 3450 متری، مسیر یال را به سمت قله ادامه می دهیم. مسیر نسبتا" پرشیب، پر برف و در برخی نقاط یخ زده است. باد بسیار سردی از سمت غرب ما شروع به وزیدن میکند که با افزایش ارتفاع بر سرعت و سرمای آن افزوده می شود، اما گروه به حرکت شمرده و متین خود به سرقدمی استاد ادامه می دهد. پس از عبور از 3 بلندی (قله فرعی) حدود ساعت 1:30 بر فراز قله صعود خود را جشن می گیریم.
پس از تهیه چند عکس و توقفی کوتاه به دلیل سرمای زیاد هوا که وزش باد بر شدت آن می افزاید، به سرعت مسیر برگشت را به سمت پایین شروع می کنیم. حدود ساعت 3 در مسیر برگشت دوباره در منطقه حوض چال استراحت کوتاهی نموده و مسیر را تا ابتدای دهلیز ادمه می دهیم. مسیر سنگی دهلیز را که در برخی نقاط پوشیده از سنگ های ریزشی می باشد، به سمت پایین ادامه می دهیم و پس از استراحتی کوتاه در کنار تخته سنگ دمخوران، مسیری خاکی را بر روی یال به سمت روستا ادامه می دهیم.
حدود ساعت 5:30 دقایقی قبل از غروب آفتاب به روستا می رسیم. پس از صرف چای و کله پاچه که توسط مسئول تدارکات و راهنمای تیم (آقای میثم کیایی) از شب قبل بار گذاشته شده بود، به قصد سوار شدن بر ماشین، منزل روستایی را ترک می کنیم. اما به دلیل یخ جاده، شروع حرکت ماشین ها امکان پذیر نیست. پس از ساعتی تلاش و همکاری اعضای تیم، با مجهز نمودن ماشین ها به زنجیر چرخ موفق به حرکت در جاده روستایی می شویم.
سپاس فراوان از استاد فراهانی (مربی و مدیر باشگاه) که علاوه بر افتخار حضور در برنامه با وجود مشکل درد شدید پای مجهز به پلاتین، مسیر را با دستگاه GPS ثبت نمودند. همچنین سایر دوستانی که در تدارکات و اجرای برنامه همکاری بسیار نمودند متشکریم.
