قلعه ماران- 14020123

صعود به قله ی قلعه ماران
باشگاه شقایق

کوهستان یک دنیا رمز و راز در دلش نهفته دارد و هر کوه قصه ناگفته ای که اگر گوش شنوایی باشد از اعصار و گذشته های دور خبرش می دهد
کوه و کوهستان هزاران پیام با خود دارند و در اوج نا امیدی ها، خستگی ها و تنهایی ها تنها با یک نگاه به کوهی برافراشته هزاران گل امید در دل آدم جوانه می زند.

سرپرست برنامه : مریم رضایی

شرکت کنندگان :
خانمها: شیرین حقیقی ، افسانه صمصام  
آقایان : یحیی جدی ،  پرویز مولایی ، علی مولایی ، پیام توکلی دارستانی ،حسن کرمی ،افشین نوری ، ابوذر آقابزرگ افجه ، شهرام مهدوی
سرقدم : افشین نوری
عقب دار : شهرام مهدوی
راهنما : آقای علی شاه محمدی
همنورد مهمانواز از گنبد کاووس : آقای ترابی

قلعه ماران که با نام‌های قلعه میران و قلعه موران نیز شناخته می‌شود، در فاصله ۱۲ کیلومتری جنوب غربی رامیان، در استان گلستان قرار دارد. این قلعه در زمینی به مساحت سه کیلومتر مربع، روی قله‌ای به ارتفاع ۲۴۳۰ متر بنا شده است. طبق باور برخی، قلعه ماران پایتخت ییلاقی اشکانیان محسوب می‌شد که توسط تیرداد ساخته و به دارا که همان داریون یونانیان بود هدیه داده شده بود  .
رامیان به علت موقعیت جغرافیایی و شرایط اقلیمی که داشت مورد توجه حکومت ها در ادوار مختلف تاریخ بوده است. در زمان تیموریان، تیمور به همراه پسرش به نام میرانشاه وارد رامیان شد و در ماران دو دژ ساخت که یکی از آنها به نام قلعه میرانشاه نامیده شد و از آن پس قلعه به قلعه میران مشهور شد.

کوهی که قلعه ماران در آن قرار دارد، بلندترین کوه در بخش رامیان گرگان است. سر کوه مسطح و مرتع گاو و گوسفندان است و چشمه آبی بر سر کوه قرار دارد که مورد استفاده دامداران قرار می گیرد. گندم های ذخیره شده در زمان امیرخان سردار برادر محمدزمان خان در چاه های این قلعه به مانند زغال تا به امروز باقی مانده است.
در مورد وجه تسمیۀ نام کنونی این کوه دو نظر هست: یکی قلعه میران و دیگری قلعه موران.
برخی بر این باورند نام اصلی آن قلعه میران بوده چرا که به افتخار میرانشاه در سلسله تیموریان این نامگزاری انجام شده است. اما برخی از آنها بر این باورند که قلعه میران یعنی قلعه امیران و دلیل آنست که تختگاه امیران و حاکمانی در طول تاریخ بوده است. اما برخی دیگر معتقدند نام این کوه قلعه موران می باشد، به این استدلال که موران در زبان ترکی به معانی رنگ ارغوانی و بنفش است ، حال آن که نمای این کوه از فاصله دور، مثل رامیان یا شهر تاریخی جرجان، به این رنگ دیده می شود. گفتنی است که عرف مردمی رامیان بیشتر از نام قلعه موران استفاده می کند.
قله قلعه ماران یکی از زیباترین قله‌های جنگلی ایران است از پایین قله صخره‌ها و پیکره باشکوه قله در کنار درختان جنگل منظره رویایی را رقم می‌زند و زمانی که بر فراز قله می‌ایستید با دریایی از ابر مواجه می‌شوید که زیبایی آن شما را مدهوش خواهد کرد.
رامیان به شهر آبشارها و چشمه‌ها معروف است و در اطراف قله آبشارها و چشمه‌های زیبایی وجود دارد که معروف ترین آن‌ها چشمه گل رامیان و آبشار پشمکی است که عمیق ترین چشمه آب سرد در جهان است و به خاطر آب بسیار خوش رنگ فیروزه‌ایش معروف است. از دیگر آبشارها و چشمه‌های آن منطقه می‌توان به آبشار شیرآباد که در شمال قله قلعه ماران و آبشار سرسو و غار چفت در جنوب رامیان اشاره کرد

حدود ساعت 6 بعد از ظهر به پیشنهاد راهنمای محترم در پارک جنگلی دلند کمپ زدیم . این پارک جنگلی طبیعی بسیار زیبا مکان بسیار مناسبی برای شبمانی بود. همنوردان آتیش کوچکی در محل مناسب برپا کردند و چای آتشی خستگی راه را از تن همگی به در کرد. بعد از صرف شام همگی به چادرها رفتند که استراحت کنند . صبح روز دوم ساعت 6 صبح با راهنما جلوی ورودی پارک قرار داشتیم. راس ساعت به سمت رامیان روستای خاک پیرزن حرکت کردیم . خاک پیرزن یکی از روستاهای ییلاقی و کوهستانی تابعه شهرستان علی آباد کتول، استان گلستان است که در فاصله 24 کیلومتری علی آباد کتول و 65 کیلومتری گرگان (مرکز استان) واقع می باشد. قدمت این روستای سرسبز و کوهستانی به 500 سال پیش باز میگردد و به گفته محلیان آن، علت نام گذاری روستا این می باشد که در گذشته زمین های روستا متعلق به خانم مسنی بوده که زمین ها را به سایر محلیان داده است. پیشه اکثر مردم این روستا کشاورزی، دامپروری و پرورش زنبور عسل می باشد و از این طریق زندگی خود را می گذرانند.

حدود نیم ساعت طول کشید تا به ابتدای مسیر صعود برسیم. ابتدای مسیر جاده ی خاکی بود با شیب متوسط.

در سمت راست جاده زمینهایی  که در آن گندم کشت شده بود زیبایی خاصی به مسیر داده بود. زمینهایی در وسعت کم و با شیب زیاد که سنگهای ریز و درشت به طور پراکنده در آن مشاهده می شد .
روستاییان زحمت کشی که با سختی و مشقت و با حداقل امکانات در این زمین ها کشت و زرع می نمایند بازده کمی برایشان دارد .
از زمین ها که گذشتیم به جنگل رسیدیم ، وارد جنگل که شدیم به سمت چشمه ای رفتیم . منبع بتونی مکعب شکل که لوله ای از آن خارج شده بود ، آب زلال و فراوانی از آن خارج می شد .
صبحانه را در این محل صرف کردیم و بعد از 20 دقیقه استراحت به مسیر ادامه دادیم .
مسیر جنگلی بسیار بکر و زیبا همراه راهنما آقای شاه محمدی  و همنورد عزیزآقای ترابی
تمام مسیر رو با نام مکان ، معرفی گیاهان و درختان منطقه پیمودیم و سختی و شیب مسیر نمایان نبود . تنها لذت سرسبزی و دیدن مناطق بکر و پاک طبیعت بود و صدای زیبای پرندگان.کم کم دیواره ی منتهی به قله نمایان شد. دقایقی را برای صرف نوشیدنی و خوراکی و رفع خستگی متوقف شدیم . پس از استراحت کافی در امتداد دیواره به راه افتادیم. تا اینجا 3 ساعت طول کشیده بود و دو ساعت دیگر راه مانده بود تا قله. آب حدود 2 الی 3 لیتر لازم است . روی قله بچه ها به ثبت تصاویر و خوردن ناهار مشغول شدند . حدود یک ساعت توقف روی فضای مسطح قله.

سپس تصمیم براین شد که از همین مسیر برگردیم . قبل تاریکی هوا از  مسیر جنگل گذر کردیم و به جاده خاکی رسیدیم .

همه سوار ماشین ها شدیم .محل کمپ دوم که جنگل لوه بود ولی به علت احتمال بارندگی همنورد محترم آقای ترابی ما را به منزل خودشان بردند و کمال مهمانوازی مردمان خوب گنبد کاووس را نثار ما کردند. آقای فضلی نژاد سرپرست باشگاه شقایق و خانمشان مریم گرجانی که روز صعود ما در منطقه ی کلاله حدود 60 کیلومتر رکاب زده بودند هم به ما ملحق شدند.

صبح روز سوم با باز کردن درب منزل اقای ترابی مناظر سرسبز و زیبا چشم را خیره می کرد . اسب ها ی ترکمن برای تمرین به این فضا آورده شده بودند. کمی پایین تر باشگاه سوارکاری خیلی بزرگی بود که محل برگزاری مسابقات سوارکاری کشوری بود. چابک سواران با اسب های زیبا و قوی چهار نعل می تاختند .واقعا تحسین برانگیز بود.
روز سوم ساعت 8 صبح به سمت ابشار سرخه منطقه ی رامیان به راه افتادیم . حدود سه ساعت پیمایش جنگل و سپس ابشار زیبای سرخه!
حدود ساعت 4 بعد از ظهر به ماشین ها رسیدیم و به سمت کرج حرکت کردیم.

از اینکه این همه خاطره ی خوب برای خودمون ساخته بودیم بسیار خوشحال بودیم.
جای همه ی عزیزان سبز