به نام خالق کوهستان گزارش برنامه قله سرخاب یادبود چهلمین روز درگذشت سرپرست گرامی مریم رضایی مریم رضایی، متولد 24آبان 1355 خورشیدی / از تهران سرپرست و مسئول بانوان باشگاه کوهنوردی شقایق کرج. 15 سال سابقه کوهنوردی حرفه ای و فعالیت در زمینه های سنگنوردی و غارنوردی. صعود به 18 قله طرح سیمرغ و خط الرس دنا ، دماوند، سبلان و ... عضو داوطلب مدد کاری بهداشت کار دهان و دندان. بسیار مسئولیت پذیر و دقدقه مند و پیگیر امور مردم در انجام کارهای خیریه و عام المنفعه با قلبی مهربان و دلی بی کینه، بسیار پر انرژی و با قدرت بالای رهبری و سرپرستی بودند. روحشان قرین رحمت پروردگار مشخصات برنامه: نام برنامه: صعود به قله سرخاب تاریخ اجرا : 2 خرداد1404خورشیدی سرپرست برنامه و سرقدم:شهرام مهدوی مسئول کمک های اولیه : افشین نـــوری مسئول فنی: حمید فضلــی نژاد پشتیبان برنامه: جمشید مهـــرآور مربیان همراه: امید جوکار، سعید جعفری،علی آمی و محبوبه کیائی عقبدار: علــــی آمی جستار نویس و ارائه دهنده: محبوبه کیائی عکاسان: امیر حسین صالحی، علی آمی، سعید جعفری، افشین نوری و محبوبه کیائی. نفرات شرکت کننده در برنامه: خانم ها: فرزانه جوکار،رویا طاهری،هدیه عبدی فرد،آیلار امیری، مریم رضایی، انسیه تورانی، مریم خورشیدوند و محبوبه کیائی. آقایان: شهرام مهدوی، محمد صادق جوکار، علی بیک زاده، ایرج محمد حسینی، مسعود ابراهیمی، علی آمی احمدی، علیرضا زورمند، ایمان مقدسی، سید یونس حسینی، محسن افشار، عبدالحمید فضلی نژاد، احمد سعیدی، احسان امیریان مقدم، سعید جعفری،افشین نوری، محسن محمدی،بهرام قوجازاده، محمد یوسفی، یوسف مهدوی، محمد جلوخانی، اکبر هرمز جانی،امیر حسین صالحی، احمد رضا قلی و حسین رضایی جاوید. تجهیزات برنامه: کوله پشتی، کفش کوهنوردی ترکسینگ مناسب فصل، یک لیتر و نیم آب ، گرتکس، بادگیر، باتوم، کلاه آفتابگیر، دستکش بیس، زیر انداز، عینک، کرم ضد آفتاب،فلاسک چای، وعده غذایی صبحانه و ناهار ، تنقلات، میوه ، لباس اضافه از جمله دستکش و جوراب. هدلامپ، طنابچه انفرادی ، کارابین پیچ، کیت کمک های اولیه و دستگاه جی پی اس. وجه تسمیه نام قله: وجه تسمیه قله سرخاب احتمالاً به دلیل وجود صخره‌های سرخ رنگ در قله شرقی آن است این رنگ سرخ احتمالاً ناشی از نوع خاصی از سنگ‌ها یا مواد معدنی موجود در این منطقه است که در طول زمان با اکسیداسیون به این رنگ درآمده‌اند. توپوگرافی قله سرخــــاب: موقعیت جغرافیایی: قله های سرخاب شرقی با ارتفاع تقریبی 3902 متر از سطح دریا و سرخاب غربی با ارتفاع تقریبی 3900متر از سطح دریا با (مختصات نقشه هوایی) از رشته کوه های البرز مرکزی هستند. واقع در استان مازندران- منطقه وارنگه رود- می باشند. از شمال قله بشم سردی/قله جیر اسبی/قله وروشت/قله شاه پیل از شمال شرق قله آزادکوه/قله آسه چال از شرق قله آتش سنگ/قله کرسی پزا/ قله سوتک کوچک از شمال غرب روستای دونا و قله دونا/ خیلی دورتر حصارچال لشگرک و علم از غرب قله گچ کوه/قله شرور از جنوب قله هزارلا/قله سکه نو/قله سه چال از جنوب شرق قله خرسلک،قله سوتک بزرگ،قله کمان کوه،قله سرماهو و قله یخچال / قله کوه نو و الارنگ نو خط الراس قله برج به خلنو از جنوب غربی قله لیز نو/قله گراج/روستای وارنگه رود/قله بزرگ بند/قله هزاربند و قله کرچان «خط الراس این قله ازپل زنگوله شروع می شود و شامل قله های اویر – دونا- سرخاب – کرسی پزا- سوتک کوچک- سوتک بزرگ – کمان کوه- سر ماهو- یخچال – کوه نو- الارگ نو» طراحی منطقه وارنگه رود ، جنوب ،جنوب شرقی و جنوب غربی سرخاب ها اطلاعات صعود: ▪︎ مسیر صعود: جنوبی ▪︎ ارتفاع تقریبی قله: 3900 متر از سطح دریا با نقشه هوایی و3885 متر در نقشه (صعود سرخاب غربی) UTM 39 S 51.402928 m.E. 36.156284 m.N. ▪︎ ارتفاع مبدا صعود: 2473 متر از سطح دریا UTM 39 S 51.364715 m.E. 36.120876 m.N. ▪︎ محل قرار: درب اصلی پارک چمران کرج ساعت 3:30دقیقه صبح جمعه دوم خرداد1404 ▪︎ ساعت شروع برنامه از وارنگه رود: 5:50 دقیقه صبح ▪︎ ساعت صعود قله: 12:34 دقیقه ظهر ▪︎ ساعت پایان برنامه:18:35 عصر 13.1km▪︎مسافت صعود و فرود: 11:46m ▪︎ تایم صعود و فرود با احتساب استراحت ها و برنامه روی قله: ▪︎ تعداد نفرات تیم: 32نفر ▪︎ وضیعت هوا : آفتابی در برخی جاها همراه با باد شدید. چهار مسیر اصلی صعود به قله سرخاب: ۱. مسیر اصلی و راحت تر صعود این قله از وارنگه رود و یال جنوبی اش است : دره وارنگه رود ابتدای یال جنوبی- قله سرخاب. مسیر های دیگر صعود به این قله از یال شرقی و غربی سرخاب و شمالی از روستای دونا است که هر ۳ مسیر سخت و فنی هستند. ۲. از مسیر قله دونا و تیغه های غربی: - قله دونا- خط الراس- سرخاب غربی که این مسیر فنی بوده و نیازمند ابزار سنگنوردی است. ۳. از مسیر قله آتش سنگ و تیغه شرقی:دره وارنگه رود- دره شیرکمر-محیط بانی سوتک یا دشت سوتک قله آتش سنگ- تیغه شرقی- قله سرخاب شرقی و غربی که این مسیر هم فنی بوده و نیازمند ابزار مناسب است. ۴. روستای دونا و جبهه شمالی : این مسیر کم تردد در جاهایی پیمایش سنگین و ریزشی و در نقاطی فنی است. روستای دونای بالا یا علیا، گردنه غربی سرخاب (بین قله غربی و اصلی) دهلیز غربی، قله سرخاب. صعود از مسیر جنوبی وارنگه رود،قله سرخاب غربی (مسیر صعود و فرود گروه) صعود از مسیر شمالی روستای دونا ،قله دونا ، سرخاب غربی و سرخاب شرقی صعود از مسیر شرقی قله سوتک کوچک، قله آتش سنگ ، سرخاب شرقی و سرخاب غربی مسیر غربی : وارنگه رود ، گردنه دونا ، قله غربی سرخاب ،گردنه غربی سرخاب ، دهلیز ،قله سرخاب شرقی چهار مسیر اصلی صعود به سرخاب ها قبل اجرای برنامه: 1. تشکیل گروه در واتسپ. 2. ثبت نام 3. طبقه بندی برنامه 4. هماهنگی برای وسیله نقلیه عمومی و شخصی. 5. چک کردن مدارک شرکت کنندگان و چک کردن تاریخ بیمه وزشی 6. کامل کردن لیست بیمه مسئولیت مدنی، واریز مبلغ بیمه و ارسال برای مسئول بیمه باشگاه 7. چک کردن آب و هوا با برنامه های مختلف هواشناسی تا شب قبل از صعود توسط سرپرست برنامه حین اجرای برنامه: 1.معرفی مربیان و مسئولین همراه توسط سرپرست محترم 2. نرمش صبح گاهی 3. برخورد مناسب، همراه با احترام نسبت به هم 4. هماهنگی با عقب دار و دیگر مربیان تیم با بیسیم 5.ایجاد نظم و هماهنگی و ریتم حرکت 6. تشویق و روحیه دادن و جویا شدن از حال افراد تیم 7. پیدا کردن ضعیف ترین فرد گروه و قرار دادن در پشت سر نفر سر قدم 8. عکاسی ، مستند سازی و پوینت گذاری مسیر با (مبایل) توسط برخی از اعضای تیم. 9. پیدا کردن محل مناسب برای استراحت (هر یک ساعت پنج دقیقه) و تایم به موقع صبحانه و ناهار 10. تاکید بر نفس گیری صحیح و آب خوردن به موقع ساعت 5:45 دقیقه صبح معارفه مربیان تیم توسط سرپرست و نرمش صبحگاهی توسط آقای علی بیگ زاده ساعت 6 صبح حرکت به سمت قله ساعت 8:50 دقیقه صبح توقف برای صبحانه نمای زیبای آزادکوه 12:34 دقیقه ظهر برفراز قله سرخاب غربی و برگزاری مراسم یادبود 14:25دقیقه بعد ازظهر استراحت برای ناهار 18:35 عصر پایان برنامه دو نمونه زیست بوم گیاهی منطقه یک نمونه زیست بوم جانوری منطقه آگاما قفقازی ویژگی‌های ظاهری: سطح پشتی بدن به رنگ زیتونی تا خاکستری تیره است. سر و دم اغلب روشن‌تر از بدن هستند. دست و پا به رنگ زمینه پشت هستند. دم اغلب دارای نوارهای عرضی مشخصی است که در افراد نابالغ بسیار مشخص‌تر است. لکه‌های روشن با حاشیه تیره‌ای بر روی سطح پشتی قابل مشاهده هستند. سطح شکمی سفید متمایل به خاکستری تا مشکی است. فلس‌های سطح پشتی ناهمگن هستند. زیستگاه و رفتار: آگامای قفقازی در مناطق صخره‌ای، دیواره‌های سنگی، دره‌ها و کشتزارها یافت می‌شود. هنگام احساس خطر، در زیر سنگ‌ها یا شکاف صخره‌ها پنهان می‌شود. گاهی نیز روی دست‌های خود بالا و پایین می‌رود. این گونه گاهی به صورت جمعی زندگی می‌کند. تغییرات ظاهری بر اساس سن: نابالغ دارای نقوش تیره عرضی بر روی پشت خود هستند. با افزایش سن، این نقوش به نقوش شبکه‌ای شکلی تبدیل می‌شوند. مکان‌های یافت شده در ایران: آگامای قفقازی در استان‌های آذربایجان شرقی و غربی، اردبیل، اصفهان، خراسان جنوبی، رضوی و شمالی، زنجان، سمنان، سیستان و بلوچستان، قزوین، قم، کردستان، کرمانشاه، گلستان، گیلان، لرستان، مازندران، مرکزی، همدان و یزد پراکنش دارد. نکات مهم برنامه : 1. توصیه می شود حتما قبل از حضور در برنامه های گروهی، آمادگی جسمانی خود را با تمرینات انفرادی و گروهی بالا ببرید. 2. لطفا به عنوان یک کوهنورد واقعی و حرفه ای چیزی از خود به جز خاطره به جا نگذارید. مراقب پوشش گیاهی و جانوری باشید. 3. باطری اضافی جهت شارژ هد لامپ و دستگاه جی پی اس و پاوربانک جهت شارژ گوشی همراه داشته باشید. 4. به عنوان یک مربی و یک کوهنورد حرفه ای حتما «کیت کمک های اولیه» همراه خود داشته باشید چون حادثه در کوه خبرنمی کند. 5.سرخاب ها از زیبا ترین قله های منطقه وارنگه رود هستند و برای صعود به هر دو سرخاب نیاز به مربی فنی دارد همچنین پیشنهاد می شود ابزار و وسایل فنی همراه اعضای تیم باشد. 6.در طول مسیر از پارکینگ و در مسیر رودخانه فقط چهار چشمه وجود دارد که یکی از چشمه ها تلخاب است. 7.روی قله با همراه اول آنتن دهی وجود دارد. 8. در مسیر قله پوشش گیاهی متنوع وجود دارد. 9. اغلب کوههای بلند رشته کوه البرز از روی سرخاب ها قابل رویت است که شاخص ترین آن آزاد کوه در مسیر صعود وجهت شرق چشم نوازی می کند. 10. مسیر قله از سه نوع بستر صعود در قسمت های بالا دست شامل قسمت های سنگی، شن اسکی و بلبرینگی (لیز) تشکیل شده. 11. واقعیت این است که در عین حال که نباید این قله را دست کم گرفت و در صعود خصوصا بازگشت از آن کاملا باید جوانب احتیاط را رعایت کرد. 12. این قله به شرط احتیاط و مسیر یابی درست ، قابل صعود است ، هرگز به تنهایی این قله را صعود نکنید. تقدیر و تشکر: 1. از آقای شهــــرام مهدوی / به خاطر سرپرستی خوبشون. 2. از آقای حسین رضایی جاویـــد / برای حمل تابلو یادبود خانم مریم رضایی تا قلــه. 3. از آقای امیــــد جوکار/ برای چهل شاخه گل رز سرخ زیبا و خلاقیتشون. 4.از آقای افشین نـــوری / به خاطر روحیه دادن به تیم و روحیه طنزشون. 5. از آقای امیرحسین صالحــــی/ برای فیلم برداری و عکاسی. 6. از آقای احمد رضا قلـــی/ برای صدای همیشه گرمشون. 7. از آقای سعید جعفری / به خاطر فیلم برداری و هلی شات های زیباشون. 8. از آقای علی آمـــی/ برای صبر و شکیبایی که در عقب دار بودن داشتند. 9. از آقای احمد سعیدی / برای کمک در معرفی قله های اطراف سرخاب در گزارش نویسی. بعد اجرای برنامه: 1.به اشتراک گذاری عکس ها و فیلم ها در گروه. 2. تقدیر و تشکر سرپرست برنامه از همه شرکت کنندگان در برنامه. 3. نوشتن گزارش برنامه و ساخت پاورپوینت و کلیپ. 4.هماهنگی با مسئول جلسه آقای شهرام مهدوی برای ارائه گزارش برنامه. 5.ارائه گزارش برنامه. ای گُل تو دوش داغِ صَبوحی کشیده‌ای ما آن شقایقیم که با داغ زاده‌ایم روحش شاد و یادش تا ابد گرامی در قلب هایمان چه درد آلود و وحشتناک نمی گردد زبانم که بگویم ماجرا چون بود دریغا درد ، هنوز از مرگ مریم من دلم خون بود چه بود؟ این تیر بی رحم از کجا آمد؟ که غمگین باغِ بی آواز ما را باز درین محرومی و عریانی پاییز ، بدینسان ناگهان خاموش و خالی کرد از آن تنها و تنها قمریِ محزون و خوشخوان نیز؟ چه وحشتناک نمی آید مرا باور و من با این شبخون های بی شرمانه و شومی که دارد مرگ بدم می آید از این زندگی دیگر ندانستم ، نمی دانم چه حالی بود؟ پس از یک عمر قهر و اختیارِ کفر ، چگویم ، آه ، نشستم عاجز و بی اختیار ، آنگاه به ایمانی شگفت آور ، بسی پیغام ها ، سوگندها دادم خدا را ، با شکسته تر دل و با خسته تر خاطر نهادم دست های خویش چون زنهاریان بر سر که زنهار ، ای خدا ، ای داور ، ای دادار ، مبادا راست باشد این خبر ، زنهار تو آخر وحشت و اندوه را نشناختی هرگز وَنَفْشُرده ست هرگز پنجه ی بغضی گلویت را تو را هم با تو سوگند ، آری مکن ، مپسندین ، مگذار خداوندا ، خداوندا ، پس از هرگز ، پس از هرگز همین یک آرزو ، یک خواست همین یک بار ببین غمگین دلم با وحشت و با درد می گرید خداوندا ، به حق هرچه مردانند ، ببین یک مرد می گرید چه بی رحمند صیادانِ مرگ ، ای داد و فریادا ، چه بیهوده است این فریاد نهان شد جاودان در ژرفتای خاک و خاموشی پریشادخت شعر آدمیزادان چه بی رحمند صیادان نهان شد ، رفت ازین نفرین شده ، مسکین خراب آباد دریغا آن زن ِ مردانه تر از هرچه مردانند ؛ آن آزاده ، آن آزاد تسلی می دهم خود را که اکنون آسمان ها را ، زچشمِ اخترانِ دور دستِ شعر بر او هر شب نثاری هست ، روشن مثل شعرش ، مثل نامش پاک ولی دردا ! دریغا ، او چرا خاموش ؟ چرا در خاک ؟ (مهدی اخوان ثالث) جستار نویس: محبـــــوبه کیائی تابستان 1404 خورشیدی